tek başına içip sarhoş olmak ve ağlamak

sadece sarhoş olmak için içmek akıl karı bi iş mi bilmiyorum beyler.
tek başına bi 35'lik alırsın gelirsin eve, yalnızsın. aklına onlarca şey gelir üzülürsün, kendi kendine dersin üzülecek bi şey yok şükret haline diye. ne insanlar var şu dünyada baksana diye. ama hafiflemez içindeki, hiçbir şeye çözüm olmayacağını bildiğin halde içmek istersin.
ne meze var, ne arkadaş sohbeti. kendi hastalıklı beyninle başbaşasındır, içtikçe her şey daha daha daha olur, uçurumlar daha dik daha yüksek, dertler daha büyük ve inadına avuntular daha büyük.
kendi kendine yüzlerce defa söylemekten bıktığın cümleleri tekrar tekrar kurarsın. "değişmen gerek... değişmen gerek... "
daha çok bıkarsın, daha çok kurarsın.
sadece fiziksel olarak yaşıyorsundur, kalbin atıyordur sadece, odanın karanlık köşesine çaktığın göz bebeklerin, ışığa baktığında küçülür.
gelecek kaygıların, gerçekleşmeyen hayallerin, sevdiğin kızın gözleri, güvenini kaybettiğin insanlar öyle bir asılır ki boynuna. öyle bir ağlamak istersin ki, hıçkıra hıçkıra, kana kana, kafanı dayadığın duvara acımasızca vura vura.
ellerin öyle bir dökülür ki sigaraya, daha nefessiz, daha bilinçsiz, daha derinden çekersin içine.
http://www.youtube.com/watch?v=Cq8OSw2ZLWs