tıbbı kazanmam şerefine

sene sonunu adeta iple çekiyordum..

sene sonuna yakın bir zamanda bir yere gittik yine okulca, yalnız hatırlamıyorum neresi olduğunu, tek hatırladığım çiçekler vardı, çok güzel çiçekler.

kopardım bir tanesini, baktım millet koparıp kızlara umutlarla veriyor, böyle anlık sadece, gülücük almak için.. kimisi yakın arkadaşına, kimisi sevgilisine.. içim ısınmıştı. madem benim de hedefim vardı ben de verecektim.. ama öyle amcık gibi uluorta değil, daha beklenmez bir şekilde...

dönülmüştü oradan.. baktım koridorda yürüyor. endamlıydı beyler..

yanına sokuldum, elinden tutup avcuna topladıklarımı bıraktım..

şaşırmıştı beyler, bundan eminim, yalnız pek cesaretli olmadığımdan yanından yürüyüp geçtim öylece..

bu dipnottan sonra, sene sonuna geleceğim.. efsane bir ortalamam var tabii ki..

kızı sınıfın önüne çağırdım, o zamana kadar az biraz tanışıklığımız olmuştu, yoksa tanımadığım kıza dızzo gibi keh keh gel gazoz vericem çikolata vericek bak amca orda muamelesi yapamazdım. :D

geldi ve ben aklımdaki sözleri söyledim.. kız şaşırdı. kelimesi kelimesine:

-yani benim hiç çıktığım olmadı şu ana kadar, iyi birisi olabilirsin, ama senle düşünmüyorum..

tamam demiştim, kolay bırakmayacağım demiştim ama anca şunları kekeledim..

-hiç..mi..olmaz... ama giderek azalan bir ses. farkettiğiniz gibi gayet saçma sözcükler. yok olmuştum beyler, kızla ilişkimizin kurulma aşamasına fazla değinmesem de, kim görse iyi gidiyorsun derdi..ki ayşen'in fikrini almıştım, ahmetin, mehmetin..

kız bana o kadar ağır bir laf etti ki, kuş tutsan seninle olmaz demişti beyler... bu bana çok ağır geldi, kaçtı ki o zaman yaşım. yumruk gibi yutkundum...

hafif gözlerim kızarmıştı ama ağlamayacaktım.. sınıfımın kapısının önüne geldim, açıktı. hayatımda attığım en sert yumruğu kapıya atabildim.. çıktığı ses dolayısıyla sınıftan küfür yedim (tenefüstü).. üstüne bir de elimde inanılmaz bir acı vardı.. sınıfa üzgün girdiğimi gören arkadaşım ahmet anlamıştı çoktan meseleyi, ama yanında insanlar olduğundan hiç açmadı bile konuyu...