Seslerde düşüncelere dalıp okulun tekrardan uzamasına dertlenip sabahın ilk ışıklarını görünce anldıbına varıyorum hayatın diyorum ki neden bi paradox içindeyiz neden aynı çarkların içinde dönüyoruz...

Sonra dalıyorum düşüncelere tekrardan arkadan gelen bozlak müzikleriyle dahada bi kasvetli oluyor mekanım önümde oluşan dağ gibi kitaplar benliğimi sömürüyor adeta ama bir silkiniyorum bi anda ve toplanıyor benliğim tekradan alıyorum elime kalemi tekrar yazıyorum satır satır. .