Sıkılgan gibiydi, kısa cevaplar verip duruyordu yüzüme. içine kapanık bir kız olduğu belliydi.. Fazla soru sorup sıkmamak için bu davranışımı kestim ve uzaklaştım. Akşama doğru eşyaların taşınması bitmiş ve nefes alma şansım olmuştu. Annesi onca kargaşanın içinde bizlere soğuk birşeyler ikram etme cömertliği göstermişti. Buz gibi kolayı ağzımdan, yemek borumdan mideme indirirken kızın elindeki bardaktan yudumlar alması garip geldi, hareketleri de tutarsızdı ve kasvetliydi. Bizle de baraber değildi zaten. Az sonra bir arama gelmesiyle ayağa kalkmış eve doğru uzaklaşmıştı. Bu arada yeni taşınanların hemen ilk kata taşındığını söylemeyliyim, ilk kat olmasa eşyaya yardım etme fikrini tekrar gözden geçirirdim.