Beyler ölmedim. Kanser macerası şimdilik bitti. Okula devam ediyorum, üniversiteye. Kanser için verdiğim 1 senelik arayla birlikte toplamda 6 yıldır okuyorum. Okulda bu sene yaz okulunda da bitebilir, veya seneye 1 dönem daha uzayacak. 1 Kız arkadaş yaptım. Nerden baksanız 1 yıldır o kızla birlikteyim. Çünkü aptalım.

işte bu S adında ki kız benden kanserken ayrıldıktan sonra, demiştim ya, am üstünde am gibicem diye. En son sayı ikiydi, şu an 1 yıllık sevgilimi de katarsam işin içine toplam da 4 oldu. Yine tam olarak bir amsalağım. Gidip am üstünde am gibicez dedik, yine sabit sevgilinin ulaşılabilirliği kandırdı beni. Kızı da sevmiyorum değil aslında ama, kız 2 3 kere yalan söyledi bana. Aslında devam etmemem lazım ilişkiye. Ama hem sevdiğimden hemde hala gerzek gibi insanları üzmek istemediğimden, bide hazır amcığın cazibesinden dolayı ayrılamıyorum kızdan.

Şimdi okuyanlar diyodur, ne oldu acaba yine niye geldi bu dalyarak diye. Biliyolar çünkü hayatımda bir şey cidden ters gitmiyorsa gelmiyorum buraya.

"Bi tane bin evladı vardı beyler, eleman bizden 2 yaş büyüktü ama huur evladının önde gideniydi. ( Adı K )
Basket oynardık bişiler oynardık hep bozardı muallaklik yapardı söverdi falan bize.
Sonra bi gün bu geldi yanıma bişiler dedi " Ya gibtirgit be K " dedim bende.
Ulan sen benimle nasıl konuşuyosun lan dedi, niye lan sen kimsin dedim buna.
Sonra bu bana gel lan dedi, nereye gelicem lan dedim yukarı dedi içinde bulunduğumuz binanın boş bi bölümü vardı oraya zütürdü beni gir dedi konuş burda dedim ittirdi soktu beni. ( Babası babamın altında çalışıyo )
" Senin gibi adamlara taşaklarımı öptürürüm lan ben Yarakcil canli, Sen kimsin lan. Babanın kim olduğu gibimde değil kime söylüyosan söyle ya burada elimi öpeceksin yada bi yumruk atacaksın bana kavga edicez, ilk yumruğuna karşılık vermiycem lan " dedi.
zütüm yemedi beyler.
Kavga etmeyi falan pek bilmem ben, giber atar beni dedim korktum.
Elini öptüm, sonra odadan çıktı.
Sonrada ben odaya oturup yarım saat falan ağladım, çok zoruma gitmişti. "

Diye bi post vardı ya. Bunu yaşadıktan ve bu kadar zoruma gittikten sonra artık dayak yemekten korkmam derdim kendi kendime. Öyle olmuyomuş beyler.

BEN KORKAĞIN TEKiYiM.

Bu gün 2 tane çocuk var tanıdığım, onlarla al sat yapıcaz inceden ticaret yapıyodum diyim yani. Daha önceden evime oturmuş muhabbet sohbet etmişliğim olan çocuklar bunlar. Neyse çocuklarla konuştuk anlaştık 500 liraya. Beni gece 00.30 gibi pazar yerine çağırdılar. Gittim yanlarına, kanka bi bakalım falan dediler. Verdim eline çocuğun, yüzüme baktı dedi ki kardeşim şimdi arkana doğru yürüyceksin ve gidiceksin para falan yok bizde. Çocuklar çok Sağlam tipler değil, bi yandan her an bıçak yiyebileceğimi düşünüyorum. Bi yandan beni burda çok kötü döverler diye düşünüyorum. Velhasılkelam çocuklarla biraz konuşmaya çalıştım nuh diyolar peygamber demiyolar falan. Yürüyüp uzaklaştılar.

Ben nasıl bi erkeğim beyler ?
Ne dayak yiyebilirsin ki yani ?
Ne biliyim bıçağı taksalar akan iki litre kanımdan daha mı kötü olucaktı erkekliğimi orada bırakmak ?

Kendimden nefret ediyorum. 500 lira zarardayım. Cebimde 5 kuruş param yok. Kalan çoğu şey de aynı zaten. Kendime yine içinden çıkma cesaretini gösteremediğim bi ilişkinin içine soktum. Okul ucu ucuna devam ediyo yine bu sene bitmiycek.

Benden cidden bi tak olmıycak. Arkama baktığımda hep pişmanlıkla dolu. Hem de düzeltme imkanım olduğu zamanlar bile düzeltmediğim pişmanlıklar.

Benden bi tak olmaz.