o kişi tabiki de yağmurdu. ben hızlıca yoluma devam etmek istedim ama beni kolumdan tuttu ve saçma salak davranmayı kes dedi. ben de önce onu gördüğünde kapşonunu tak sonra konuşuruz dedim ve o da açıklamama bile izin vermiyorsun ki dedi. neyi açıklayacaksın dedim ve oturalım dedi. ben de yolu gösterdim. hikayenin daha evvelki kısımlarında bahsettiğim toplantı yaptığım bir yer vardı. ilk kez onu gördüğüm. oraya gittik ve anlat dinliyorum diyerek mevzuya girdim. bana eski sevgilisini anlatmaya başladı ve inanın bana o an resmen bir iğrenme duygusunu iliklerime kadar yaşadım. lakin devamında duyduklarımla bu iğrenme duygusu yerini kin ve nefrete bıraktı çünkü bahsi geçen kişi tam bir huur evladı çıkmıştı. ilişkilerinin olduğu sırada yine buna benzer bir mevzudan dolayı kıza vurmuş meğersem. bunu duyunca resmen deliye döndüm ve oracıkta kalkıp gidecektim. yağmur kolumdan tuttu. sakin olmaya çalışsam da bu gerçekten o an için baya zor geliyordu bana. ondan korktuğunu ve böyle bir durumda yine benzerinin yaşanabileceğinden endişelendiğini söyledi. açıkçası anlıyordum. ama yine de hala bir tık sinirliydim çünkü gün geçtikçe ona olan hislerim aşka dönüşüyordu ve aşık olduğum kızı kıskanmak en doğal hakkımdı. en son ben de sana gelecek acının bana gelmesini isteyecek kadar seni çok seviyorum yağmur. ben yanındayken ne o ne de başkası sana hiç bir şey yapamaz. senin için kendimi kurşunlara siper edecek kadar sana aşığım ben dedim. ben bu kadarını hak etmiyorum aslında diyerek ağlamaya başladı. yanına geçip sarıldım ve gamzesine bir öpücük kondurdum. sen her şeyin en iyisini hak ediyorsun benim ela gözlüm. ama sen ağladıkça benim de içimden bir şeyler kopuyor. yapma bunu dedim. sonra da sarıldım. öylece durduk dakikalarca...