sanki beni ele geçirmiş gibiydi. Yavaş yavaş sürüngen beynim beni yiyip bitiriyor, yannanım beynimin kıvrımlarına hükmediyor, insansı beynimi artık git gide ele geçiriyordu. Dayanma gücüm bitti denebilecek seviyede. Üzüntü, depresyon, acınasılık, acizlik son zamanlarda kalbimi ve zihnimi yoruyordu. Bunlara rağmen savaşıyordu insansı Beynim ama artık tükendim. yannanım sağa sola çalkalanan bir volkan içi gibi. Hazzın dorukları için mutluluğumu şeytana satıyorum artık. Google ferre yazıyor, donumu sıyırıyor, deliler gibi sanki gibimi koparacakmışım gibi 31 çekiyor ve boşalıyorum, boşalıyorum tekrar ve tekrar. En sonunda beni üç gün sonra şehir dışından gelen ailem koltuğumda oturmuş, laptobumda ferrenun ışığı gece yüzüme vuruyor, yüzümde aptalca bir ifade ile boynum sağa düşmüş, koltultan kaymış ve bacaklarım haylica açık bir şekilde bulmuşlardı. Oda leş gibi döl, ter, kan ve nefes kokuyormuş. 1 hafta boyunca serumla komada baygın baygın yattım. Ayıldığımda ise hastane odamdaki geniş pencereden sabahın ilk ışıklerı vuruyordu.