ask acısı

sadece titriyorum.ne yapacağım bilmiyorum. sadece sen gittin sadece. yalnızım artık. dengem bile sendin, gittin.gitme diyemedim ki sana. dinlemezdin beni.sen gittin ya her şey karanlık biliyor musun ?görmüyorum hiç bir şeyi. bakrığın her yerde seni arıyo gözlerim. yoksun.arıyorum seni yinede. nerdesin? dön diyemem. desem de dönmezsin ki.her şeyin farkındayım şuan hem de hiç olmadığım kadar.sen gittin uykularım da gitti benim. kafamı uyumak için yastığa koyduğumda aklıma ‘’biz’’ geliyor.hem de tüm gerçekliğiyle. konuşamıyorum yüzüne. arkandan saydırıyorum kağıda kalemimle.sen gittim benim halim bozuldu. eskisi gibi değil hiç bir şeyim. nefes almaktan bile bıktım sanırım. gelsen yine, özletmesen kendini ? ‘’ben burdayım sevgilim, gitmedim.’’ desen ? uyandır beni bu kabus gibi geçen günlerden.gel,aç gözlerimi ellerinle. dirilt beni yeniden.ben seni özledim, duyamadığım kokunu, sesini,bedenini, ellerini..bilmediğim seni özledim her şeyiyle.gel ne olur,üz beni yeniden ama gitme.hep kal.hep diye bahsederdik her şeyden, hani hep sen ve ben olacaktık ? hani hep benim olacaktın? hani kalbin hep bana ait olacaktı ? hep derken hiç oldun gittin sen.her şeyimi zütürdün. gülemiyorum artık, mutlu olamıyorum, yaptığım hiçbir şeyden mutlu olamıyorum, keyif almıyorum. hiçbir şey zevk vermiyo bana. yalvarırım gel bana ,yeniden tut elimi, yeniden bak bana, yeniden ‘’sevgilim’’ de bana. yoruldum beklemekten.gel.
hep hayal kurardık,hep dalardık düşlere, unuturduk her şeyi.tek gerçekçi olduğumuz zamanlardı hayal kurduğumuz anlar. hayallerimizi yazmiyorum bu kağıda. kıskanmasın kağıt bizim hayallerimizi.hep kızardın bana uslu ol diye. rahat durmazdım.sen kızınca bana, kendimi daha da güçlü hissederdim. huzurumdun sen benim. zaman akardı seninleyken, anlamazdım nasıl olduğunu.hep,hep,hep.her şeye hep diye başlardım, artık tüm hepler hiç oldu.
yoksun,yok benim hiçbir şeyim. sadece bekleyiş umutsuzca.her gün ağllıyorum ben ‘’sen’’ diye. göz yaşım oluyosun damlıyosun her yere. üstüme başıma siniyo olmayan kokun. seni başkasıyla düşünmek bile ölüme yaklaştırıyo sanki beni. ölüyorum,canımı yakışıyo gidişin. yeni sevgilin. sana dokunması, seni öpmesi, sana sarılması..
yapma bana bunu, şimdi ben yokum ya sende mutlu olma. gülmesin yüzün, üzül her gün, yaşama bensiz. tebessüm etme, acı çek, nefret et her şeyden. özle beni,o’na ben diye sarıl,o’nu ben diye öp,o’na ben diye bak,o’nu ben diye sev,o’na ben diye dokun,o’na ben diye tebessüm et.o’nu ben diye özle. huzursuz ol, bakma kendine iyi, hoşçakalma bensiz.
şimdi sen yoksun ya hiçbir şeyimde, hiçbir şey senin bildiğin gibi kalmayacak. senden sonra kimseye aşık olmicam ben, aşıkmış gibi davranıcam. senden sonra kimseye bağlanmicam, bağlanmış gibi yapıcam. senden başka kimseyi özlemicem, özlemiş gibi yapıcam. kimseyi seni üzdüğüm kadar üzmicem, kimseye ‘’meleğim’’ demicem. hiçbir şey seninle olduğu gibi olmicak, unutmicam seni,ilk kalp ağrımsın sen. bırakıyorum kalemi, üşüdüm.sarılsana bana gene, ısıtana beni?