metrobüste kızılötesi ile kız kaldırdım

yanıma geldiler utanma duygularını doğar doğmaz küvezde bırakan çocuklar gibiydiler.. ceplerinden aldıkları gücü insanlar karşısında deneyen zavallı mahluklardı sadece bu yaratıklar... hande ve başka bir kız vardı ve 3 erkekti.. hande 3 erkeğin arkasına sıgınmış karşıma çıkmaya utanan bir kız çocuğu edasıyla onların gölgesi altına sığınmayı tercih etmişti. karşılarında dimdik durarak kafamı ne var gibisinden salladım, ve bana cevap olarak;
- ne kadara veriyosun notları moruk? dediler.
ben: - ne veriyosunuz?
çocuklardan biri: 100 lira
ben: güldüm ve paranız yetmez beyler dedim
diğer bir çocuk: söyle ne kadarsa veririz
ben: sizde olmayan bir şeyi, sahibine veremezsiniz dedim
çocuk: uzatma söyle lan ne diyosun
ben: ilk önce adamlık sonra efendilik.. bunlara sahip olsaydın bi ara düşünürdüm

- çocuklardan birisi daha sözümü bile bitirmeden ne oldugunu anlamadan yakama yapıştı. tutar tutmaz gömleğimin yakasının bir kısmı elinde kaldı..

ben ise o anda çocuğun elinden tuttum ve gömleğimi bırakmasını sağladım ama işte tam o anda arkadan hiç beklemediğim bir yumruk tam kulağımla, elmacık kemiğimin arasına oturmuştu.. kulağımda hafif bir çınlama vardı işte o anda hande nin bağırışını duydum aynı zamanda yanımdaki arkadasımda bağırıyodu telaşla.. araya bir kaç kişinin girmesiyle zütürdüler beni ordan. fakat arkamdan beni takip eden bağırışları duyuyordum;

- görüşcez seninle bin!