ruhun şad olsun koca insan

bugün yine bi 10 kasım. yıllarca okul bahçesinde tir tir titreyerek dinlediğimiz şiirlerden ibaret kıldılar bu günü biz gençlere. 9u 5 geçe ritüelinden çıkarmaya çalıştık atamızın büyüklüğünü. onun büyüklüğünü anlatırken içi boş, klagib sözler duyduk hep büyüklerimizden. ülkemizi kurtarmıştı. ama neydi kurtarmak... ne biçimde, hangi şartlar altında, nasıl bir mücadeleyle oldu. aslında bunlardı ata'yı büyük kılan. bunlardan pek bahsetmediler bizlere. işleyemediler ruhumuza o onurlu mücadeleyi. imkansız denileni başaran bu büyük insan ve ülkesi için yazlık kıyafetlerle kışın ortasında silah kuşanıp dağ tepe düşman kovalayan askerlerine gereken değeri veremedi bu millet haliyle. bilmekle algılamak farklıdır. bize bilin yeter, anlamasanız da olur'u dayattılar bilerek ya da bilmeyerek. kimi kıçındaki mini eteği giyme özgürlüğünü temin eden bir düzen kurduğu için sevdi atatürk'ü, kimi de masasındaki kadehten hesap sorulmadığı için. bu insanlardan öğrenilen atatürk ekgib kalacaktır elbet zihinlerde... aksi de beklenemezdi... atatürkü bir duble rakıya hapseden zihniyet bize öğretemezdi atamızı. öğrenemedik de... ta ki gözümüz açılıncaya dek... dünya tarihinin en büyük mucizelerinden birine yüce allah'ın yardımıyla öncülük eden ve bunda muvaffak olan bu ölümsüz benliği bugün tekrar anlamaya çalışalım 10 kasım münasebetiyle... aslında kimdi ve ne uğruna savaştı. bize sunulan atatürk portresindeki boşlukları doldurmaya çalışalım zihnimizde... bunu yapmadıkça bu topraklarda aldığımız tek bir nefesin, attığımız tek bir adımın değerini bilemeyeceğiz hiç bir zaman hakkıyla... ruhun şad olsun koca insan...

not:panpalarım bugün buraya ilk defa okunası bir şey yazdım belki de... özeti bu kadar olabildi... okumanız ve vicdanen sorgulamanız dileğiyle...