üniversite de tüm hayatımı değiştiren kadın

o gün bana o şeyleri söyleyen çocuğu aradım yok. sınıf arkadaşlarıma soruyorum gelmemiş. o an sınıf arkadaşlarımın bakışını gördüm.. şaşırıyorlardı bazıları beni tanımıyordu bile.. sınıfta birkaç kere görmüşlerdi hepsi o.. ne kadar da asosyal bir adammışım ben diye geçiriyor bir yandan da arama işlerine devam ediyorum.

bulamayacağımı anladım. gittim sınıftan birkaç çocuğun oturduğu masaya selam verdim garipsediler buyur falan dediler trabzon insanı biraz ön yargılıdır. ama size alışırlarsa artık kardeşisinizdir ve bilin ki ucunda ölüm olsa bile sizi korur bunu daha sonra anlayacaktım. oturdukları masa benim döner yediğim masaydı karşımda bina. dekan yardımcısı diğer tarafta onu hatırladım insan bir teşekkür eder diye geçirdim içimden, konuşmamız bitti sınıf arkadaşları yarınki sınav için kalkacaklarını söyledi.. Milliyetçi çocuklardı çoğu, benim gibi değillerdi.. Ben milleyetçiliğin bu ülkeye çok zarar getireceğini daha sonra ispat etmiştim. ama şimdilik sadece sınıfın yabancısı sosyalleşme çabasında olarak algılanıyordum gözlerinde bunu hissediyordum ama yeni bu farkındalığa vakıf olmuş..

kalkarken ellerini sıkıp gülümsedim bir tanesi elimi fazla sıkmıştı. haddinden fazla.. uzun boylu sert bir çocuktu. erzurumluydu.. arkalarından baktım en sağda yürüyordu. arkasına dönüp 2. kere baktı ve yğrümeye devam ettiler.