bu yazıyı yazmaktaki amacım

kimseyi üzmek değil yada bir hesap sormak değil ne güzel bir çocukluğum oldu nede iyi bir okul hayatım derslerimdede okadar başarılı olmadım hiçbir zaman bildiklerim anı kurtardı zorlaya zorlaya biyerlere geldik gidiyoruz. çoğu insan gibi arkadaş ortamım olmadı hiçbir zaman kızlar erkekler toplaşıp bir cafeye bara sinemaya gitmedim hayatı hep gençlik komedilerinden izleyerek tatmin oldum onlara özendim iç geçirdim ilk okulu bitirdikten sonra maddi durumdan okuyamama durumum vardı notlarımda kötüydü sene 2002 son anda liseye kayıt olabildim 3 gün vardı metal işleri sınıf silme benim gibi adam kaynıyodu yanlız sessiz asosyal tek bildiğimiz aktivide oda lise 3 de son zamanlar liseden kaçıp sultanahmet eminönü gezmekti 2 simit alıp cepte para zaten yoktu akşamı edip taban küvvet eve dönmekteydik ozamanlardan imrenerek baktım çoğu kişinin hayatına benim hayal edemediğim kızlarla çıktıklarını arkadaş ortamlarını denemedim dersem yalan söylerim 6 arkadaş liseden kaçmış sultanahmette turluyoduk 3 tane kız gördük uzaktan dedik takılalım peşlerine bir yoldur oldu git git bizi sahile kadar yürüttüler peşlerinde galiba 3 km filan yürüdük bi ara durun biyerde diye bağırmıştı arkadaşlarımdan biri neyse kızlar oturdu bir kayalığın üstüne kızlar üç kişi biz altı içimizden üç kişi fırladı biz gidicez diye o arada bizde oturduk bir kayanın üstüne bunlar bizden az uzaklaştı 3 tane sap o diyor sen git konuş o diyor sen dedim bişey yapamıycaksınız siz kalktım ben giderim dedim hayatımda ilk defa bir kıza konuşma teklif edicem onuda kurduğum cümleye bakın gittim kızların yanına kızlar bizim arkadaşlar sizinle tanışmak istiyo çekiniyolar gelsinlermi.? kız sende gel otur ozaman dedi içimde kelebekler açtı sormayın gençler ilk defa bir kızla konuşuyorum lise 3 teyim

az sonra devam edicem dinleyen olsada olmasada içimi dökücem bugun