Güzel değil ama gece gece anlatayım

Yaşım 16 lise 2 son ayları gün Pazartesi
Annemden telefon geldi, sesi ağlamaklıydı:

-Cp baban evlenmiş oğlum
+Ne diyorsun anne kafayı mı yedin?
-Eve gel

Son kelimesi bu olmuştu. Matematik dersiydi iyi hatırlarım gittim hocanın yanına 'Hocam acil çıkmam lazım ailevi bir problem var da' dedim hoca izin vermeyince okulun tellerinden atladım eve doğru yola çıktım. Bizim ev baya uzaktı ama bilin bakalım benim cebimde ne yoktu 'Para'
Eve yaklaşık 45 dk yürüdüm. Annem evin tek kızıydı, babam gibi bir puştla görücü usulü evlenmiş. Dedem ve nenem vefat etmişti , toprakları bol olsun. Kapıyı çaldım annem açtı kucağında 3.5-4 aylık erkek kardeşim gözler yaşlı. Tamam dedim anne sıkıntı yok zaten olsa nolacak ki? Ne kimimiz var ne kimsemiz.O günden sonra okula gitmedim bir işe girdim çalışmaya başladım ama bir sorun vardı. Şiddet.
Babam evlendikten sonra ruh hastası bir insana dönüşmüştü, haftanın 2-3 günü gelir evde kavga çıkartır giderdi. Dayak yiyen ben ve ona engel olmak isteyen annem oluyordu.Yaz tatilinin sanırım 3. veya 4. haftası bir telefon geldi:

-Selamun Aleykum Cp
+Aleyküm Selam buyrun
-Ben dedenin (annemin babası) arkadaşı Bedir.
+Dedem öldü abi
-Biliyorum kardeşim cenazesine gelmiştim. Allah rahmet eylesin.
(Urfa şivesiyle) 'Kulaği aç beni dinle' dedi.
Konuşmanın sonunda anladığım şey şuydu beyler ; bu abimiz dedemin ta o zamanlar sıra gecelerinden arkadaşıymış. Beraber içip beraber eğlenmişler. Dedem ayda en az iki kez Urfa'ya gidermiş. Bana da anlatırdı gel seni bir gün Seyfettin Sucu'ya zütüreyim diye.Ama ben gitmezdim korkardım doğudan. Harbiden korkardım ama. Dedem Bedir Usta'ya zamanında biraz borç vermiş Usta da dedem ölmeden yetiştirememiş borcunu. Bağlarbaşı denilen bir yerde ev almış ve kiraya verip kirasının tek kuruşuna dahi dokunmadan o eve sahip çıkmış.Ev sizindir benim ne zaman öleceğim belli değil, gelin alın dedi. Kafamda şimşekler çaktı ama bir görseniz o anki halimi 'Filler gibişiyor' tabiri belki o anı en iyi anlatan kelimedir. Annemi kaçmaya ikna ettim ve kardeşimi de alıp kaçtık. Urfa'ya geldik tapuyu almadık Bedir Usta'dan. Eve yerleştik kira parasını da geçimimiz için kullandık. Zaten aynı haftası Sanayi'de işe girdim.Şu an 20 yaşında asker kapısı beni bekleyen bir panpanız olarak hayatıma devam ediyorum. Hayat vazgeçmek için çok kısa yaşamak için çok uzun beyler hayatınızın keyfini çıkarın. Başka bir siz yok ve tekrar bir siz dünyaya gelmeyeceksiniz.

Gece gece içimiz karardı amk ne günlerdi öyle