bir rezidansın 42inci katında yaşıyorum

Romanlar boyle guzel ag alin okuyun

@1 bin kesin bi filmden veya romanda çaldın demi

@1 sen huur çocuusun panp yazdıysan devdıbını getircen bari bitir amk hadi lan ben bitiremiyom hadi lann

roman havası var reserved okuycam.

devdıbını getir lan yada link ver kitabı okuyim amk

senin zütünü giberim devdıbını getir

reserved

yine kitaptan araklanmış bir hikaye. sonradan değiştirilmeye çalışılmış ama yemezler yarraağım

trem vuar za

Onu bunu bilmem de sağlam yazıyosun ellerine sağlık

bu 17 partın 1 dizinin bir bölümü olduğunu düşüünün. başından şimdiye kadar sırf aksiyon sırf sürükleme tekniği kullanıldı. türkiyede yarak kürek işlere milyon dolarlar harcanıyor ve fatmagülün mahkemesini beklerken geçiyor ömrümüz. bu kanuninin karı kız meselelerini takip eder oluyoruz. kapıcı kızının zengin binini perişan etmesini izliyoruz. aylarca izlerken uykumuz geliyor.

şimdi senaristler, beni bulun...

rezerved

part 17

mektup: biz öldük, ailemiz, akrabalarımız herkes öldü! sonra tüm dünya bir rüya gördü, hepimiz yaşadığımızı sandık. rüya bitmek bilmedi. aylarca yıllarca uyanamadık. belki de yüzyıllarca bu rüyayı gördük... çok önceleriydi... siz halen uyuyanlar o yıllara i.ö diyorsunuz... bizler uyandık... bedenlerimiz her gün daha fazla çürümeye devam ediyor. bu mektubu okuduğunda amacımıza ulaşmış olacağız. anahtarı sana ulaştırmış olacağız... bizler, biz uyananlar! yüzlerce dil biliyor, yüzbinlerce kilometre yolu saniyeler içerisinde alabiliyoruz. sizi bekliyoruz, siz bir avuç uykudakileri...

tarih: 6 tarabulo 3661

ben: lanet olsun ne demek bu?!

tam mektuba dalmışken arabanın penceresinden kafasını uzatan bir polis gördüm.

polis: bu o! tüm ekipler bu o! hey sen, dışarı çık, ellerini başının üzerine koy!

la gibtir git amk

rezerved

reserved panpa
okuyacağım söz

anlat oçe öldüm meraktan devam

part 16

arabayı sağa çekip olan biteni düşünmeye başladığım sırada telefonum çaldı. aslına bakarsanız benim telefonum da denemez. hayatımda hiç iphone kullanmadığıma yemin edebilirim. şaşkınlıkla telefonun ekranındaki numara baktım. numara yabancıydı, tereddüt etmeden yes'e bastım.

ben: alo?
kadın: nasılsın?
ben: kimsiniz?
kadın: seni huur çocuğu! o adi fahişenin yanına gittiğinden beri beni tanımaz oldun
ben: hey, hey sakin ol, şey bu telefon benim değil sanırım. yani aradığınız kişi ben değilim muhtemelen
kadın: bırak numarayı jose! seni aşağılık pislik huur çocuğu!
ben: hey bakın bayan bir yanlışlık var adım jose değil!
kadın: hadiii jose kimi kandırıyorsun, neredesin o fahişe de yanında mı?
ben: bakın gerçekten bir yanlışlık var, telefonu kapatmak zorundayım
kadın: sakın o telefonu suratıma kapatayım dem...

evet, suratına kapatmıştım bile... sonrasında tekrar arasa da hiç bir şekilde cevap vermedim ve telefonu kapattım. sonra üzerimdeki takım elbise çarptı gözüme dikiz aynasından... daha önce böyle bir giysim olmadığını çok iyi hatırlıyorum. hemen ceplerime baktım ve bir kimlik buldum.

1983 cadiz doğumlu, jose eduardo macedo...

ben: bu da kim böyle...

sonra adamın resmine baktım. oldukça yakışıklı biriydi ama hayatımda daha önce hiç görmemiştim. bir şeylerin ters gittiği apaçık belliydi. hemen diğer ceplerimi karıştırmaya başladım, pantolonumdan çıkan not ise beni gizemli bir yolculuğa çıkartmak için adeta orada saklanıyordu...

part 15

ben: bu da ne böyle!

koltuğun üzerinde sabır küpü benzeri renkli dikdörtgen bir oyuncak vardı. inanın bana dostlar ona dokunduğumda kalbim hızla çarpmaya başlamış, yavaş yavaş ruhum bedenimi terkediyormuş gibi hissettim. derin bir nefes alıp küpü bırakmaya çalıştım ancak her bırakmaya çalıştığımda beynim onu daha sıkı tutmam için bana komutlar yağdırıyordu.

sonra müthiş bir deneyim yaşadım... derler ya hayatım film şeridi gibi gözümün önünden geçti diye... ilkokul yıllarımdan üniversite çağlarıma, iş hayatıma, amcamın mezarına, kardeşimin mezuniyetine kadar o kadar çok şey geçti ki gözümün önünden...

sonra o ayyaş esrarengiz adamı gördüm. bana doğru yaklaştı

adam: bu anahtar seni bana getirecek evlat... bu anahtar bir gün sana öyle bir kapı açacak ki çürümüş cesedim sayende yeniden şekil bulacak.

ben: sen kimsin?
adam: tek bilmen gereken şey bu dünyadan olmadığım evlat...
ben: na, nasıl yani?
adam: daha fazla birşey söylemem doğru olmaz. uyandığında yeni bir yaşam seni bekliyor olacak. sadece dikkatli ol

ben: ...

kısa süren sessizlikten sonra kendimi direksiyonun başında daha önce hiç sürmediğim bir arabayı sürerken buldum. karşı yönden gelen arabaya az kalsın çarpacağımı hatırlıyorum. son anda direksiyonu kırıp kurtulduğumu da... yanımdan geçen arabadan yükselen küfürleri de gayet iyi duymuştum ancak hiçbiri umrumda değildi. ne atlattığım kaza, ne yediğim küfürler... tek merak ettiğim, neden bunları yaşadığımdı...

rezerved