bunalım sebebim

@39 panpa okuyorum sen anlat

o tenefüs hiç bitmesin istedim
o 10 dakika hiç geçmesin
ona bakmak öyle güzeldi ki
gözlerimin önünden hiç ayrılmasın istiyordum.
muhabbetimiz ilerlememişdi o kadar marissayla
ama başlamıştı.
ömerin de yardımlarıyla gelişiyordu sağolsun.
ne olur bitmesin dediğim tenefüs
gibtiri taktan derse giriş ziliyle bitmişti.
vedalaşıp ayrıldık.

ayrıldık diyorum ama
aklım fikim kalbim onlarla gitti o derse,
ruh gibi girdim ben sınıfa.
geçtim oturdum.
normalde başarılı bir öğrenciydim
ve hiç derste uyuma olayına girmemiştim
evdeki yat kalk düzenimizin sağlam olmasından dolayı
ama o derste arka sıralardan birine geçip
uyumaya çalıştım...

öyle geçti bir kaç hafta
geceleri rüyamda
gündüzleri okulda görüyorum marissayı
ilişkimiz de öyle arada karşılaşıp konuşan insan seviyesinden
arkadaşlık seviyesine yükselmişti.
cafede topluca buluşmalar,
okulda kantininde beraber yemek yemeler,
akşamları bigiblet turları
her görüşümde biraz daha tutuluyorum,
biraz daha aşık oluyorum ...

up up up

gittikçe atıyorum üzerimden o titrek korkak halleri
selam veriyorum
yanına gidip birşeyler soruyorum
ama
mesele o malum soruyu sormaya gelince
ilk günkü titrekliğim devam ediyor...

yine cafeye çıktığımız bir gün dağılırken
beraber yürüyelim mi eve dedim
diğerleri duymadan
-olur dedi
o olur dedi tek kelime etti.
tek kelimeyle dünyanın en mutlu insanı olunur mu
ben oldum,
içimde sonsuz
heyecan,
mutluluk
yürümeye başladık aşık olduğum kızla.

bilerek yavaş yürüyordum ben
yoksa maksimum 15 dakikalık
bir yol yürüyeceğimiz,
yavaş yürüdüğümü görünce
-neden yavaş yürüyorsun dedi
-ayak bileğim ağrıyor dedim
o da ayak uydurdu bana

panpa okuyoruz devam et sen inş sazan.avi değildir

yürürken
canını yediğim bi köpek çıktı karşımıza
bi anda koluma girdi ürpekçe,
ben korkmam köpekten
köpeğin olduğu tarafa geçtim,
köpek havladı
marissa daha bi sıkı girdi koluma
ben içimden havlasın diye dua ediyorum,
dışardan da sakin diyorum köpeğe ingilizce
tabi bi süre sonra sustu köpek
marissa koluma reflex ile girmişti ,
sonra aldı güzelim kollarını kollarımdan

-özür dilerim dedi
-niçin dedim
-koluna girdim bi anda dedi
-teşekkür ederim dedim
-niçin dedi
-koluma girdiğin için dedim

güldü
o güldü
ben eridim o inci dişlerinin karşısında

@49 yazıyorum panpa kaç senelik mevzu önemli detayları atlamamak için düşünerek yazıyorum

yavaş yavaş yürüsekte bitti o yol
teşekkür etti
köpek mevzusu için
ve eşlik ettiğim için
-birşey değil dedim
tam arkamı döndüm gidicem
cesaretimi topladım geri döndüm
-numaranı alabilir miyim dedim
ilk seferde ne kadar hızlı söylediysem anlamadı kız
-sorry dedi bende veremem anlamında diyor sandım
-önemli değil dedim
dedim ama sanki üzerime 10 ton yük düştü gibi oldum,
sanki dünyadaki bütün kara bulutlar içimde toplanmış gibi oldum
tam dönüp gidicem

-ne dediğini anlamadım dedi
-numaranı alabilir miyim dedim
-tabi dedi
söyledi numarasını
2 saniye de ruh hali bu kadar mı değişir insanın
içimde güneş açtı,
o yük kalktı aksine hafifledi bedenim
yaşımdan utanmasam sekerek eve giderdim o derece

o gece 2 saat düşündüm
neyi bahane edim de mesaj atim marissaya diye
2 saat içinde 200 e yakın mesaj yazıp sildim
en sonunda ne olursa olsun
ister gibtiri çeksin
ister güzel bir şekilde dönüş yapsın
diyerek şu mesajı yazdım

-eğer her köpek gördüğünde o şekilde koluma giriceksen ben bütün şehri köpeklerle doldururum.
gönderdim...

vay bin... devam et güzel mesaj.

reserved

cevap bekledim,
beklerken bir yandan attığım mesaja pişman oluyor
kendime küfürler ediyorum,
bir yandan ne olursa olsun artık diyorum,
bir yandan erkendi diyorum kendime
bir yandan tam vakti
bunları düşünürken 1 saat geçmişti
telefonum titredi

- gerek var mı ki ? diyordu
- size sormak lazım ? dedim
- görücez bakıcaz gibisinden birşey dedi
iyice gaza geldim ben
-fazla uzun zamana yaymamak lazım dedim
-doğru vakit sahip olmadığımz tek şey dedi.

beni uzun zamandır düşünmek istemediğim bir konuya itti o mesaj.
o da gurbetteydi,
benim üniversite işlerim vardı.
okulun bitmesine 1.5 sene
doyamazdım ona ben
1.5 senede emin olduğum tek şey buydu

cezerye or vezevved.

moralim bozulmasın diye sormadım
-annenin, babanın görev süresi belli mi diye
sormayınca da meraktan başka bişi düşünemez oldum.
meraklanmayı üzülmeye tercih etmiştim.
gece yine uyku yoktu bana aldım elime orhan kemal'in bir kitabını
başladım okumaya...
sabah ezanını duyduktan sonra uyuya kaldım

reserve.