tıbbı kazanmam şerefine

evet sevgili panpalar,
başlıkta da yazdığım gibi, tıbbı kazanmam şerefine size lise hayatımı anlatacağım. gibleyen olursa ne ala.

önceden yazayım, hikayedeki isimler yalandır, kendi ismimi de nickim olarak kullanacağım. maksat ifşa olmamak.

başlıyorum bakalım neler olacak.

ben, ilkokulda özel bir okuldaydım. sınıfın ve dönemin en parlak öğrencisi de bendim. dolayısıyla türkiye derecesi yaptım, tercih bile yapmadan kendi okulumun lise kısmına yerleştim. bize parlak şeyler vaadettiler, güzel imkanlarla girdim. yalan olmasın, ilköğretimde bile havalı geçinen insanlar olduğundan; artık lise de ben de onlar gibi olmayı istedim, etrafımda millet dönsün, en değerli ben olayım. kafa dengi arkadaşlarımdan biri de aynı okulu tutturduğundan, sıkıntı çekmeyeceğim diye düşünmüştüm. ona bunlardan bahsettim. hevesimi kırmıştı biraz ama ne yapayım. o arkadaşımın adı da ahmet olsun. bu ismi duyacaksınız..

yazın özgüven depoladım, o zamanlar ronaldonun saçları çok meşhurdu, onun gibi kestirdik(sonradan apaçi saçı oldu vs vs) ve ben buraları çok uzatmayayım, liseye daldım.

bizi zorunlu olarak hazırlık sınıfına aldılar. bir özel okula göre çok fazla sınıf vardı, bu da çok fazla insan ve şans demekti. mutluydum. daha gelir gelmez biriyle tanıştım, adı pek mühim değil zira çok duymayacaksınız. ilk günden tanıştığınızla bir daha asla konuşmazsınız derler ya, onun gibi..

hazırlığı geçeceğimi biliyordum, ama yine de maksat insan tanımak olsun diye tüm sınıfla bir arkadaşımla (mühim değil) beraber tanıştık.
kızlardan kimisini zaten tanıyordum; tanımadıklarımdan birisi de çok soğuktu bana karşı. yalnız şanım yürümüştü, akademik açıdan. bilmiyor musun onu deyip adım söyleniyordu, gururlanmıştım.

@3 özelden yazdım neresi olduğunu, dinleyip dinlememek sana kalmış.

ilk hafta çok boş geçti, zaten ilkokulda orada olan tanıdıklarımın çoğu da liseye kaydolduğundan yine aynı insanlar etrafında toplandı herkes.

işte bundan nefret ederdim beyler, tüm odak benim üzerimde olmalıydı.. öyle hissederdim.

bu ilk hafta içinde serviste yeni insanlarla da tanışmış oldum.

bir kız vardı, adı ayşe olsun..bu ayşe denen kız biraz değişik kokardı beyler. iyi de değil kötü de değil böyle nötr diyeyim, anlarsınız. esmerdi, tipine 6.5/10 verirdiniz.

bir kız daha vardı, adı ayşen olsun. 2 yaş büyüktü. sırma saçları vardı, sarıya yakın. ince küçük bir yüzü vardı, hafif sivilcesi vardı; ama görseniz pek de takmazdınız beyler.. kızın adı ayşen olsun.. ismi duyacaksınız..

bir de kezban teyze tipli bir kız vardı.. adı ceren olsun. bu kızı arada eziklerdim beyler. ihtiyacım olmayanlar listesindeydi.

hazırlığı atlamıştım, dolayısıyla bu ayşe dediğim kızla aynı sınıfa düştük.

yine bu ayşe dediğim kız, daha tanıştığımızın 3. günü dizlerime yatmıştı beyler. ilgi odağım olmaya çalışıyordu sürekli. anlam vermiştim, ama vermek de istemiyordum pek. hedeflerim çok başkaydı çok...

neyse; dediğim gibi hazırlığı atlayınca bu ayşe kızıyla aynı sınıfa düştük. el mecbur yanına oturdum.. tanıdığm 1*2 arkadaşım da geçmişti ama fırsat olmamıştı işte gittik oturduk. bık bık öterdi beyler. çekmek zorunda kalmıştım.

bir de kanka derdi filan, ıyyyyyyy yani...

sonradan öğrendim ki, kız biraz yalnız, kimseyle anlaşamayan filan bir tip.

herkesin doğumgünü genelde bir şekilde kutlanırdı, bunu kutlamamışlar filan. giblenmiyor

iyi niyetliydim, beni bulunca yapıştı herhalde..

bu size kezban teyze diye anlattığım kız, hani ceren demiştik,

bu kız makyaj yapmıştı benim hazırlığı atladığım filan o aralar.

sadece benim değil herkesin ilgisini çekmiş olacak ki, adı dolanıyordu.

biraz bin bir arkadaş vardı, öğrenmiş adını filan anlatıyordu bana. tek yaptığı şey millete karı anlatmaktı amk neyse.. anlatmıştı bana da filan. sonradan çakıyordu beyler bende fişekler. aha dedim bu senin elinin hemen altındaki kız değil mi???

size ayşen dediğim kızla bunu kritik ettim. bu da onu bana yakınlaştırdı bir şekilde. onu daha bir farkediyordum. o da beni daha bir farkediyordu. planlar filan yapardık, beraber şarkı dinlerdik.

telefona filan film yüklerdim sevdiklerinden, oturur izlerdik. yakındı bana...

bu sırada sınıfla da aşağı yukarı kaynaşmıştım.

size kendimden bahsedecek olursam, boyum o zamanlar ortalamanın biraz üstündeydi. yani kazık değildim ama standart da değildim. fena bir vücudum yoktu. kas-yağ standart düzeydeydi. özellikli diyemem kötü de diyemem.. cana yakındım, pek kontrolüm yoktu. birinden sıcaklık görürsem ben daha sıcak karşılık verirdim, sonradan bu başıma işler açmadı allahtan..

bu sıralarda sınavları filan gayet iyi atlatıyordum. zekiydim en azından ders konusunda. çoktan birinciliğe adımı yazmıştım, güvenirdim kendime, hafif ilahlaşmıştım..

2. haftaya doğru bu ayşe dediğim kızdan ayrılıp ahmet dediğim arkadaşımın yanına geçmiştim. rahattık taşağımızı geçip eğleniyorduk.

sonrasında ise bu ayşe denen kızdan serviste tamamen kopup, ayşen'le yakınlaşmıştım. kendi arkadaşlarının yanında filan da iyiydi bana karşı, hani iki yüzlülük yoktu yani. telefonunu da almıştım, mesajlaşıyorduk. ben onun o benim derdime ortak oluyorduk. hatta buluşmayı filan düşündük, ama hep bir şey çıktı etti olmadı..

sonrasında okulun basket seçmeleri başladı, o zamanlar iyi şut çekerdim. hızım filan fena değildi ciğerim iyiydi. gittim seçmelere... insanın elleri titrer kilitlenir ya, aynısını yaşadım. tak gibi maç geçirdim tabii ki. alınmadım.

biraz moralim bozuktu beyler. acısını sınavlardan çıkardım. gelişine vurmuştum hepsinin. iyi gidiyordum. haha

o sıralarda dersanelerden teklifler geliyordu, lisede yazılın bize diye.. birini kabul ettik ve konuşmaya gittik. kaydoldum dersaneye. daha ilk yıldan etüt hizmeti vermişlerdi..

hafta sonlarım da ufaktan yanıyordu yani..

o sıralarda, bir arkadaş daha edindim. bana baya yakın oturuyordu, dolayısıyla ilerleyen zamanlarda da en yakın arkadaşım olacaktı. adı mehmet.

mehmet gözlüklü, benden biraz kısa, iyi denilebilecek bir tipi olan cana yakın bir insandı.

mehmet ile dersane etütlerinden kalan zamanda hep dışarı çıkar gezerdik. gitmediğimiz yer yoktu diyebilirdim neredeyse her hafta sonu başka yerdeydik, keşfediyorduk etrafı, amlı potansiyeli filan.. haha yaşıtlarımız giderdi o zamanlar beyler :D

neyse..

yalnız kalmaktan hep nefret etmişimdir. bu dersane etütlerine benimle birlikte 3 kişi daha yazılmıştı.. 2 erkek bir kız

kız işe yaramazdı beyler, gibtir edin :D

oğlanlardan birinin dünyadan haberi yoktu, gereksiz.

diğeri ise hafif fırlamaydı, ama yine de iyi niyetliydi. adı ata olsun. dersanede onunla hafif de olsa müzik tarzından filan yakınlık kurmuştuk. o zaman rock dinlerdim, o da seviyormuş işte öyle onu konuş bunu konuş dersanede en yakın insan o oldu. zaten benle toplam 4 kişi aq..yine de eziyetti.

neyse beyler,

yılbaşına atlarsak, yılbaşında herkes birbirine hediye alacaktı. kendi arkadaşlarımla aramızda zaten birbirimize alacaktık, ek olarak da sınıf karması işte. ne gibimse..

kuraları çektik filan, bana yakın arkadaşlarımdan ahmet çıktı. güzeel dedim.

bana gelecek olan ise... ayşeydi. bana alacakmış. hay gibeyim..

hafif bir sinir bozukluğundan sonra hayatıma devam ettim.

yılbaşı günü gelmişti. herkes hediyeleri verecekti, böyle değişik bir hava, piknik tarzı bir şey de ayarlamıştık,

garantici adamdım içecekler bendendi. ne yoracağım annemi..

neyse yenildi içildi sıra geldi hediyelere..

herkes aldı hediyelerini, sıra bendeydi fakat..

fakat bu amk karısı almışmış da unutmuşmuş. gibtirsin..

öyle tak gibi kaldık. yine de zaten kendi tayfamla o iş bitmişti..

normalde takmam beyler. kimsenin hediyesine muhtaç değilim çok şükür. ama o havayı bozmayacaktı amk. şöyle böyle verecekti o hediyeyi. herkes fotoğraf çektirdi biz öyle ehehe filan diye baktık kadraja..

bu yılbaşında bana yaptığını ödetecektim ona. planımı yaptım.. züt.

evde ise standard bir yılbaşı geçti. ailecek. ben severim öyle şeyleri, bir gün hepimiz öleceğiz sonuçta ulan, onlara gereken değeri vermedikten yanlarında olmadıktan sonra dünyayı gibeyim afedersiniz..

yılbaşı bitişi servisteyim. planımı ayşene anlattım. beni onaylamıştı hatta kızgınlığım, değerlerim hoşuna gitmişti..

bu ayşe geldi elinde bir poşet.. bık bık özür mözür hatırlamıyorum pek beyler..

ama bir sıçtım ki ağzına.. veriyor almıyorum filan sonra diyor ama sana aldım elimde mi kalacak filan,

bağırdım suratına suratına, aptallığını bağırdım beyler. bana yapışmasını da engellemekti biraz amacım. öyle tak gibi bırakmak zorunda kaldı. tüm servis izlemişti, millete şov lazım kavga lazımdı zaten bayılmışlardı.. ayşen.. ayşen ise bana desteğe hazırdı. gözlerinde görüyordum.

kız deyip geçmeyin beyler, erkek kızdı, ne olursa olsun büyüktü ve ortamı da vardı, dolayısıyla ne olursa olsun destek gerekti. sonuçta kız kızı tutar filan ama hayır.. bir de elin kızından bık bık laf yemeyecektim..

beyler bu yılbaşı olaylarından sonra, majör bir olay olarak; cerene açılmaya karar vermiştim.

hayatımda bir kez aşık oldum. ona da şu an emin oldum, ama bu o kız değildi.

aksine sadece o yaşın verdiği işte kız edinelim filandı amacım.. abazalıktı yani..

sonuç; hüsrandı. ne olacaktı ki. o işlerden pek anlamazdım zaten. öyle tak gibi kaldım.ama acısı çabuk geçecekti. sadece ufak bir zarar vermişti özgüvenime o kadar. daha neler olacaktı aslında...

işte hep bir ikinci şans derler ya, yine yoklamıştım. bu kez daha kısa sürdü.red tabii ki cevap. bitmişti işte şans tamamen, sineye çekildim. konuşmadım. hep öyle yapardık ya zaten, olmadıysa bit-ti. kimseyle arkadaş markadaş kalamam, kalamayız.

dersane sürüyor, mehmetle, atayla, ahmetle arkadaşlığımız devam ediyor beyler, can dostları kazanıyorum. kimisi lise boyunca sürecekmiş gerçi, ama o an lazım işte beyler. lazım..

kız meselelerimi özetlersem, hayatta 3-4 kez güldü talih yüzüme beyler..

ahmete açtım konuyu, garip karşıladı. inanıyormuş bana, kardeşim benim..

bahar geliyordu yavaş yavaş, okulda bahara bayılırdım. ormanlık bir okul vardı, o çiçeklerle, güneşle benim de içim açılırdı beyler. mükemmel gözükürdü her yer, herkes.

bahara doğru tek açılan güneş değildi,

etek mevsimi de başlamıştı. her ne kadar şöyle böyle desek de, hele ki üst dönemlere, içimiz yanar giderdi be..

baharın getirdiği bu güzelliğin yanında, tabi ki ayşen de güzelleşmeye başlamıştı.ve ne kadar şanslıydım ki hep yanındaydım.

--hep iyi bir arkadaş oldum beyler, hep insanların yanındaydım. aptallık yapmışım ama tabi bunu şimdi idrak edebiliyorum, gerçekten her insan hata yapıyor. aptalı da zekisi de normali de, izmirlisi konyalısı vs vs..---

ayşenle film seanslarımız yavaştan artıyordu, filmi izleme şeklimiz de değişiyordu. başı arada omuzlarıma düşüyordu, bazen ben onun omzuna yaslıyordum.

o aralar da bu ayşe aptalı bize bakıyor öyle. mal.. baksın.

sonradan ceren, önceden yazdığım işi kız anlatmak olan bin çocukla beraberdi. ne kıskanmıştım amk veledini.. pek iyi bir tipi yoktu ama işte işin sırrını biliyordu, veya bilmiyordu ama öyle gösteriyordu. o zamanlar anlamıyordum.. sonradan çözecektim gerçi işi..

bu çocuk asalak gibi işte etrafında insan toplanan kişilere sarkıyor, sadece o ortamda bulunduğundan bile arada kız düşürüyordu... ne boşlar var düşünün işte.

sınıfça bir etkinliğe zütüreceklerdi bizi.. hani şu klagib bilimsel olanlardan..

sanki oraya gidip herkesin ufku açılacak, boş boş işler anasını satayım, mecbur gideceğiz tabi..

sonradan öğrendim ki gideceğimiz yer evime inanılmaz yakın, ulan dedim c.i.t.a., şansı buldun parla...

baktım herkes sıkılıyor, 1-2 kişiye kaçma fikrimi anlattım, onlar da fırsat beklercesine herkese yaydılar.. sonradan bir toplandık ki 10-15 kişi varız. liderleri benim tabi.. zütürdüm onları çok hoş bir cafeye, yeni açılmıştı o zamanlar. diğer kekolar 'bilim şenliği' nde takıladursun, biz mükemmel vakit geçiriyor, hem de birbirimizi daha yakından tanıyorduk..

o zamanlar yine, ayşen sevgilisinden ayrılmış.. derdine ortak oldum tabii ki. benim için çok önemliydi, doğrusu, iyi insanların yapacağı şey bu olmalıydı..

acılar insanı daha da yakınlaştırıyor demişti tsi panpamız...

kız yıkılmış tabii ki.. tam o gün de sınıfta never back down izlenmişti.. türk milletiyiz, çabuk gaza geliriz. övünürüm de bununla.. gelmiştim gaza, ulan demiştim sen misin kızı üzen..

sonrasında çocuk işte heralde özür dilemeye filan okula geldi, bir baktım ki kolkolalar filan, kız öğretmenlerle tanıştırıyor. garipsemiş, deyim yerindeyse de tak gibi oturmuştum. sen kimsin amk demişti resmen hayat bana, bir film izledin de adam mı oldun, milleti mi gibecen..

o zamandan sonra, neredeyse okulun bitimine kadar hiç bir şey olmadı. zaman hızlı geçiyordu gerçekten de, dersanedeki arkadaşımla da gayet yakın olmuştuk, o olmadan ben gitmiyordum ben olmadan o gitmiyordu, hep kafa kafaya idik.

ayşenle durumlar stabil, ayşeden tamamen kurtulmuştum. resmen etrafımı çevirmişlerdi.. belli kişiler arası gidip geliyordum.. ta ki...

bir kız vardı beyler, karşı sınıfta.. kızın akılalmaz bir fiziği vardı. tarif bile edemem.. tabi junior bunu anladığında ben çoktan 'vurulmuştum' diyeyim.. hemen planları yapmaya başladım. etrafını öğrendim, arkadaşlarıyla ilişkiler kurdum, yüzeysel bile olsa, hafiften ortama girmeliydim...

o sırada öğrendim ki d. günü de birkaç gün önceymiş, şans kaçtı be deyip gülmüştüm içimden..

kızı acaba notla mı tavlasam demiştim, ağzım iyi laf yapmasa da iyi yazardım..

acaba birisi yoluyla mı aklına serpseydim kendimi..

sonrasında sene sonu, adam gibi karşısına çıkmaya karar kıldım.. kılmasaymışm...

@18 panpam, yalan olduğuna inanmak sana kalmış, yalnız gördüğün gibi kimseyi havada karada gibmiyorum. bunlar içimdekiler, buraya dökeceğim.

sene sonunu adeta iple çekiyordum..

sene sonuna yakın bir zamanda bir yere gittik yine okulca, yalnız hatırlamıyorum neresi olduğunu, tek hatırladığım çiçekler vardı, çok güzel çiçekler.

kopardım bir tanesini, baktım millet koparıp kızlara umutlarla veriyor, böyle anlık sadece, gülücük almak için.. kimisi yakın arkadaşına, kimisi sevgilisine.. içim ısınmıştı. madem benim de hedefim vardı ben de verecektim.. ama öyle amcık gibi uluorta değil, daha beklenmez bir şekilde...

dönülmüştü oradan.. baktım koridorda yürüyor. endamlıydı beyler..

yanına sokuldum, elinden tutup avcuna topladıklarımı bıraktım..

şaşırmıştı beyler, bundan eminim, yalnız pek cesaretli olmadığımdan yanından yürüyüp geçtim öylece..

bu dipnottan sonra, sene sonuna geleceğim.. efsane bir ortalamam var tabii ki..

kızı sınıfın önüne çağırdım, o zamana kadar az biraz tanışıklığımız olmuştu, yoksa tanımadığım kıza dızzo gibi keh keh gel gazoz vericem çikolata vericek bak amca orda muamelesi yapamazdım. :D

geldi ve ben aklımdaki sözleri söyledim.. kız şaşırdı. kelimesi kelimesine:

-yani benim hiç çıktığım olmadı şu ana kadar, iyi birisi olabilirsin, ama senle düşünmüyorum..

tamam demiştim, kolay bırakmayacağım demiştim ama anca şunları kekeledim..

-hiç..mi..olmaz... ama giderek azalan bir ses. farkettiğiniz gibi gayet saçma sözcükler. yok olmuştum beyler, kızla ilişkimizin kurulma aşamasına fazla değinmesem de, kim görse iyi gidiyorsun derdi..ki ayşen'in fikrini almıştım, ahmetin, mehmetin..

kız bana o kadar ağır bir laf etti ki, kuş tutsan seninle olmaz demişti beyler... bu bana çok ağır geldi, kaçtı ki o zaman yaşım. yumruk gibi yutkundum...

hafif gözlerim kızarmıştı ama ağlamayacaktım.. sınıfımın kapısının önüne geldim, açıktı. hayatımda attığım en sert yumruğu kapıya atabildim.. çıktığı ses dolayısıyla sınıftan küfür yedim (tenefüstü).. üstüne bir de elimde inanılmaz bir acı vardı.. sınıfa üzgün girdiğimi gören arkadaşım ahmet anlamıştı çoktan meseleyi, ama yanında insanlar olduğundan hiç açmadı bile konuyu...

dinleyen @15 panpama teşekkür ediyorum..

o yaz hiçbir şey olmadı, ta ki temmuza kadar...

ilkokuldan beri arkadaşım olan bir kız vardı, betül olsun adı..
kızın doğum günüymüş, ayıp olmasın diye fbden yazdım, bu kızı duyacaksınız..

bu yazın kalanı da klagib geçti; sadece ayşenle mesajlaşmalar, o kadar...

@23-@24 gelme okuma, kafana silah dayamadılar ya?