üniversite de tüm hayatımı değiştiren kadın

birkaç saniye boyunca (daha önce uyuşturucu içmiş olanlar bilir beyaz bir flaşa benzer) ardı ardına şimşekler. Vücuduma ne olmuştu anlamıyordum ama bu son olay farklıydı. Sağlık durumum kötüye gidebilir bu herkesin başına gelebilecek bir olay. ama bu fazlası. Pantolonuma baktım ıslaklıklar var. hemen içeri girdim wc var. arkamı döndüm bana bakan insanların olduğunu gördüm. biraz ıslattım üstümü ayrıca göğüs hizama kadar ıslattım altıma yapmış değil de sanki birşey boca edilmiş gibi görünsün istedim.

Bu arada beyler. siz siz olun tuvalette pantolonu çıkarmayın işkence.

çıktım bu sefer nereye yürüsem insanlar bakıyor. Oturdum çınar altıya bir çay açık süzgeçli dedimdim yaşlı beyaz saçlı zayıf bir adam getirdi. tavana yakın bir yerde çük ekran televizyon. inanın bir şey seçemiyorum. çaya baktım içi çayın pürtüğü dolu. adama abi bu demli ve altı dolu dedim evet iç dedi. Bir an gerildim abi dedim seni yormak istemem. gerçekten de açık çay içmek istiyorum. istersen ben getireyim ama açık olsun dedim. Bir bakışı bir süzüşü var gibtir git der gibi.

uzandı çayı almaya dedim kalsın başkasını getir açık ve süzgeçli olsun. getirdi. Tekrar özür diledim yine giblemedi. içtim çayı sonra süzgeçsiz olana dokunmadım geldi boşu onu aldı. kafamı eğdim yanlış anlaşılmasın diye.

Not: Trabzonda açık süzgeçli çayı kadınlar içer tarzında bir şey var, tuhaf. O yüzden biraz agresifler.

seni dinleyen kimse kalmadı yavaş yavaş farkında mısın? biraz hızlan o yüzden.

anlat panpa dinliyoz hikayede bi tak yok gibi duruyo sonunu merak ettim

reserved okurum panpa birazdan

o bişey değil kuruyup kalacam klavye başında. sadece bu hikayeyi dinlerken arada 3 tur mastür çektim.

kalktım hesabı ödemeye geçecekken "hişşşt" diye bir ses bana seslendi, baktım ileride çaprazımdaki köşede erzurumlu çocuk oturmuş. elimi sıkarak acıtmaya çalışan. camı tıklattı ben, göstererek hesabı bende dedi. teşekkür ettim. güldü sustu. iyi günler dedim baktı birşey demedi yürüyüşümü seyrettiğini arkamı dönünca gördüm. tekrar masasına oturdum. adın ne ... ( Erzurumlu diyeyim)

Fazla ortalardasın bu hoş değil dedi. hayda gibecem amk. herkeste bir gizem bir afra . Dedim bak kardeş sürekli bu şekilde gizemli gizemli davranmaları çekememem. adam gibi anlat. Kimmiş o gizemli davranan dedim.
Kız arkadaşın hakkında birşeyleri öğrenmek mi istiyorsun. Öğrenebilirsin.

dedim ne hemen söyle.
Dedi yok zamanı gelir anlatırlar. ben yerinde olsam eskisi gibi evime yurduma kapanır kitabımı okur işime gider paramı kazanırdım dedi.

hay allah olaylar bak.
Not: bu arada kafasına bastonla vurulan çocuk özgür. (karışıklık olmasın)

Ktü reserve. Yaş 36 orada okudum, ipad le zor. Yazicam ben de

reserved

"Dinlemeyenler için anlatmak" üstad uykusuzum tutup da uyumaya gideceğim ya da başka birşey yapacağım demiyorum. sigaram yok önemsemiyorum. yazmaya çalışıyorum. Ayrıca insanlar uyanıyor.

hikaye değil bu. bir gib yok mu ? eğer bugün bu olayları bilen yaklaşık (her şeyi bilen) 8-9 kişidir. Bu konular açıldı mı herkes derin bir sessizliğe gömülür.

Size birkaç kişiyi anlatacağım. dinlediğinizde şok olacaksınız.
mesela desem ki bu olay arabası yakılandan hocalardan tut, fakültede duvarlara yattığı kişilerin isimlerini yazmaya kadar giten en fazla 1-2 sayfa sürecek bir yazı. Şimdi izninle. gerçekten yemek yemem gerekiyor. çünkü vücudumda yaralar çıkmaya başladı yine...

Not: yazıyı yazarken aynaya bakarak yazıyorum nereden nereye diyorum..

caps koyup yemeğe geçeceğim capsi beklemelisin.

Edit: Beyler mezuniyet dolayısıyla fotoğraf makinesini almışlar. ama sözüm olsun anlattığım her şeyin ispatını yapabilirim.

reserved, devam etsene ulan.

reserved

iyi de konu iyice ilk anlattıklarınla alakasızlaştı :S

la bi gibtir git sabah sabah şaka mısın mk

bazıları için edit:
http://www.haber61.net/news_detail.php?id=38943

reserved

"Bu olayı da hiç unutmam"
o gün.
Okula gittim zaten bir tak bilmiyorum ingilizce sınavı kopyalar havada uçuşuyor. küçük kağıtlardan kopya çekenler var hepsine bakıyorum yakalanmıyorlar bu asistanlar ingilizceyi önemsemiyor herhalde. Düşünüyorum amk ingilizceyi sorguluyorum. gerekliliğini sonra gözümden yaşlar inmeye başlıyor.

Benim eksiğim ne.. Benim eksiğim ne bu cümle kafamın içinde durmadan yankılanıyor. kağıdın türkçe cümleyi ingilizceye çevirinz bölümüne büyük harflerle "Benim eksiğim ne" diye yazıyorum.

kalkıyorum, kağıdı veriyorum kağıtta hiç bir işaret yok yarı test yarı yazılı. ve bir yerinde benim neyim ekgib yazısı.

Sarışın bir asistan kağıda bakıp, insanın bir kimliği olmalı diyor.
Kimlik yeri geldiğinde çok felsefik bir kelimedir. ama bizde sadece etnik bir unsur.. haklısınız hocam diyorum adımı soyadımı yazıyorum küçücük harflerle.
Önemli olan bu sorumun cevabı. bir tek o kağıtta büyük olmalı şimdilik. hoca aval aval bakıyor. Eğer medeni caseretiniz ve kendinize güven duyduğunuzun kanıtı sesiniz varsa ki bunlar amacı olan insanlarda olur insanlarda bu bakışı hep görürsünüz. Benimki sadece kararlılığı olan bir adamın sesiydi ve o bunu fark edecek kadar gelişmemişti.
Kapıdan çıktım. Rus romanıydı sanırım çernişevski nasıl yapmalı, hiç okumamıştım o kitabı, hala da okumadım. belki nasıl yapmam gerektiği hakkında fikir verebilirdi bana.

ne diyon panpa iyi misin.

Kantinde insanlar dik yürürler. onların bir omurları ekgibtir ve o yüzden öyle yürürler. Bu bir omuru ekgib insanlar yavaş yavaş kantine akın ediyordu o gün. uzun zaman olmuştu insanları gözlemlemeyeli. Bu kendine güvensiz maskeli insanlar köşelerde oturur sırtlarını duvara verir ve oradan güç alırlardı. insanlara sırtını dönenleri ya ekgib, ya da ilgisiz olarak nitelendirirlerdi. bunlar gözlem yaptığını zanneden ve sadece yorum yapan, önyargılarını halka mal eden, cümlelerinin içinde kendi çıkarlarından başka birşey bulunmayan zihinleri dünyaya kazık köklerle bağlı esnemeyen, dedikoduların vaz geçilmez (tabiri caizse omurgasızları)atıl kapasiteleri yavaş yavaş kantini doldurmaya başlamıştı.

tam olarak bu şekilde değil ama buna yakın şeyler geçiyordu içimden. kötülükle karşılaştığını düşünen herkes insanlardan nefret eder. Benimse umuda ihtiyacım vardı. Bol bol umuda..

ortada bir yerde televizyonun karşısına oturdum, stv de izlenmeye asla değmeyecek birşey oynuyordu 15 dakika kadar daha oturdum. kantin dolmuştu.

Erzurumlu çocuk ya da özgür ortalarda yoktu. kız arkadaşım aramış meşgule atmıştım, ardından mesaj atmıştı endişeleniyorum diye.

rezerved.

direk entry'e geldim az sonra okucam