nasıl cinlere inanmaya başladım anlatıyorum

neyse anlat diyenler var hadi biraz daha anlatıym zaten ben öyle sakız gibi uzatmam biteceği yerde bitiririm.

elif okuldan ayrıldı. ayrıldı dediğim hocalarla falan paslaştı ailesi, bi şekilde kitabını uydurup kızı bi daha okula göndermediler, tasdikname de almadılar. sonraki sene de bunu arel kolejine verdiler etrafı değişsin falan diye elifin olayı buraya kadar ağalar. öte yandan nesrin yine muhtemelen antin kuntin hareketlerine devam ediyordu çünkü peder bey ciddi müşteri kayıpları yaşamaya başlamıştı ve bu duruma inanamıyordu. her zaman olan şeyler oluyordu halbuki, değişen bir şey yoktu. paradan biraz papazladık ama arkamız sağlamdı neyseki. bu arada satılması mevzu olan evi de sattırmışlardı. bize de daha canlıyı vermemişlerdi. babamda bu duruma çok sinirleniyordu ama fazla abartmıyordu, malum, kalbi vardı. ben bigün dayımla bu konları bir konuşayım dedim. aradım bunu nabıyosun müsait misin falan hesabı gel dedi. gittim. dedim bak dayı, bu yol, yol değil. birbirimizi severiz, ama babam artık kalp hastası. işi gücü sektede, bir de sen haksızlık yapıyorsun. böyle yürümez dedim. ee dedi, nasıl yapalım dedi. valla nasılı masılı yok dedim. hazirana geldik, millet istanbuldan kaçıyor, müşteri fifti fifti azaldı dedim. bizim de durumumuz iyi değil. siz bence gene bi toplanın ama bu sefer geçen seferki gibi davranma. koca koca adamlarsınız, olmuyor dedim. peki dedi ben bi düşüniym falan. öyle kaldı. haftasonu toplandılar.