ölü bir adamın hayat hikayesi

yaklasık saat 6 dan 7.30 a kadar
(o saatleri, beklediğim anları, yazıp sildigim mesajları gibseniz unutmam)
bekledim onu yol kenarında.
her duran arabadan koştu kollarıma,
sürekli ona sarıldım da,
her sarıldıgımda baska bi rüyadan uyandım.
bambaska, tatlı esen bir rüyada,
hep ona sarıldım da..
hiç sevdiğinize sarılmaadığınız oldu mu?
ona o kadar yakınken bi o kadarda uzak kaldınız mı?
adınız gibi ezberlediğiniz tenini,
aklınıza kazınmış gülüşünü,
ellerinizde can bulmuş ellerini,
suladığı gönül bahçenizi..
hiç onsuz bıraktınız mı?
bırakmayın. hadi simdi gidip sevgilinize bir kez daha sarılın.
(kamu spotu rekldıbını geçtikten sonra)
geri döndüm. dönerken karşıma asuman çıktı
- naber dedi
- iyiyim dedim
- bende iyiyim sağol dedi
sen demedim ki ben amk. onu imalarmışcasına niye söylüyon. bilerek demedim
- ne kadar güzel dedim
yanından geçip giderken
-kahvaltı yaptın mı dedi
saat 7.30 dıbına kodugumun salağı ne kahvaltısı hayat belirtisi yok köyde ak
- yapmadım dedim
- gel bizde yap dedi
- yok gerek yok dedim
- gel dedi.
ellerime sarıldı.
ellerimi öyle kavradı ki tutmasam da ellerini tutuyormuş gibiydim
zütürdü beni kendi evlerine.