ölü bir adamın hayat hikayesi

ben; hitlerin savaşın ortasında kafasına sıktığı silahım.
belki ben üretilmeseydim hiç savaş olmazdı.
ardından bir titreme daha.
-seni unutmak istedim
ve cevabım;
- keske biraz beynini yorsaydın vücudunu değil.
- hakaret etmek için mi mesaj attın?
- başlı başına bir hakaretsin sen zaten.
gittikce kızıyodum canımın yanma pahasına
bacaklarımdaki eti sıkıyordum.
- çirkinleşme. seni seviyorum ve yaptıgım hatayı kabul ediyorum ama bunu demeye hakkın yok
- hakkım yok mu? senin ben ta amk. hiç birşeye değmezmişsin.
- değmem ben sen gibtir git
- ona attıgın cığlıkların hala kulağımda. diyip
telefonu atıp kuma gömmem bir oldu.
hepimiz aklımızda mesaj atarken başka şeyler olur
gelsin. konusalım. özlemimi gidereyim
belki kendini affettirir.
ama her zaman bi takluk cıkar ve
birden cellalenip ters konuşursunuz.
aynı o hesap, aklımda yok iken kızmak
birden bire..
artık kaldıramıyordum.
gözlerimden akan yaşı,
yanaklarımın her zaman bir başka kadın tarafından ıslatılmasını
ellerimin üşümesini.
artık kaldıramıyordum.
gülmemeyi.
liza geldi aklıma birden.
sahi liza n'apıyordu?
üşüyor muydu o da bensiz.
ben başkasına aşık oldum, özür dilerim Liza...