ölü bir adamın hayat hikayesi

mum dikip dilek dileyen aptalların mumlarını
ellerimi yalayarak söndürdüm.
kafam güzel amk
deli gibmiş gibi gülüyorum selcugun hırkasından tutarken
lan mumları söndürdüm dıbına koyim diyorum
ve o anda ilk başta tanrının oldugunu
sanıp sonradan bilincim yerine geldiginde
selcugun elinin içi oldugunu anladıgım bir
tokat yüzüme öyle bir çarpıyor ki
bir balina ile öteki balinanın
okyanusta çarpışmasını andıran bir
gürültü çıkıyor ortaya.
bu sayede kiliseden atılıyoruz ve
selcugun bir kaç beni kendime getirmek için
vurdugu tokattan sonra
bende ona bir tane yumruk sallıyorum
benim kafam ona oranla kat kat daha iyi
fakat ikimizde alkolün etkisiyle
hantalız. yumrukdan sonra kendine geldigi
gibi karın bölgeme diziyle vuruyor ve eğiliyorum
eğilince mideme bir kaç diz daha atıyor ve
omuzlarımdan itiyor beni. yere yapışıyorum
- bittin sen oğlum! diye gürlüyorum
yerden kalkarken ve jim carrynin
"yes man" filmindeki kavga sahnesine
benzer bir kavganın içine giriyoruz.
dengemi kaybetmemeye çalışıp ona doğru
sağa sola savrularak koşuyorum ve bir yumruk daha atıyorum
sağ elmacık kemiğine.
jim carrynin yumruğundan tek farkı
elimdeki çıkıntı olan kemiğin bu sefer
doğru adrese ulaşmasıydı.
bir kaç adım geriye gittikten sonra birde omzuna tekme atıp
düşmesine sebep oluyorum ve hemen üstüne atlıyorum
yokuş aşağı boğaya doğru sürüklendikden sonra boğa
daha aşağı gitmemize izin vermiyor
kalkıp "teşekkürler boğa" diyorum ve
kalktıgım gibi yüzüm devasa bir yumruğa kurban gidiyor
ve çöküyorum.
yerde o sinirle tanrıyı andıran bir herif
yüzümü tekmeliyor. insanların garip tavırlarını yarım yamalak
seyrederken gülmeye başlıyorum ve ağzımı açtıgım anda
selcugun kaval kemiği bir dişimi yere düşürüyor.
- bunu ödüyeceksin bin!