nasıl piç oldum anlatıyorum

Sessiz saniyeler.. aramızdaki santimleri azaltırken..ona doğru çekildiğimi hissettim…istiyordum bu kızı.. çılgınlar gibi…ama kendi zevkimden çok, onunkini düşünüyordum…hayatının en güzel gecesi olsun istiyordum.. saatlerce, sabaha kadar kendinden geçsin, adımı sayıklasın ve bana, onunla böylesine aşkla, hissederek birlikte olduğum için teşekkür etsin…

Bu isteğimin altındaki gizli riya ise, aslında yine, kendime, kendimi kanıtlama isteğimdi.. tabi ya..

Genelevdeki o ruhsuz, yaralayıcı, travmatik tecrübemden sonra, öyle biri olmadığımı, yeniden sevgiyle sevişerek gösterecektim kendime…

Özümü kaybetmediğimi, o kadar da bozulmadığımı delillendirecektim…

Yani, yine aslında kendimi düşünüyorum…

biliyorum.. biliyorum….berbat, hastalıklı, lanet edilesi biriyim…güzel bir çiçeğin sapına gizlenmiş zehirli dikeni gibiyim.. kadınlar, çiçeğin görüntüsüne ve kokusuna kapılıp ona dokunmak, ona sahip olmak, hatta vazolarında suya koymak, kitaplarının arasında kurutup bir ömür saklamak istiyorlar ama, diken yaralıyor onları her seferinde…canlarını yakıyor.. zehirliyor..kan kusturuyor onları…şanslı olanlar, erken vazgeçip, kurtarıyorlar kendini.. kimisi de bu arzularının uğrunda helak oluyor…kimileri de üzerine basıp geçiyor çiçeğin…hem de dikenin onlara zarar vermeyeceğini bildikleri halde.. parçalıyorlar yapraklarını, kökünden söküyorlar, darmadağın ediyorlar..

Bir zamanlar o dikenlerim de yoktu benim..

Ama kadınlarla daha ilk ciddi karşılaşmamda hunharca ezilince, bir daha aynı kadere uğramamak için, onları kanatmayı huy edindim..

incittiğin kadar incinirsin derler..

Yanlış..

incittiğim kadar güvendeydim..

Ne zaman ki dikenlerimi gizledim, yine ilk fırsatta tekmeleyip asfalta fırlattılar beni.. üzerimden otomobiller, kamyonlar, hatta bigibletler geçti…