ölü bir adamın hayat hikayesi

gidiyoruz. giderken hafif sırnaşmalar
eskiden kumsalda onu sevdiğimi nasıl söylediğimi,
okeyde ıstakasında çaldığım taşları,
taş çalmanın sırrını. herşeyi anlattım
o da gelip nasıl ağladığını
üzüldüğünü dışarı çıkmadığını
kimsenin yüzüne bakamadığını anlattı.
hep benim geri dönmemi istediğini,
dualar ettiğini ve sonunda geldiğimi anlattı.
bunları dinlerken bende onun omzundan tutup
kendime doğru cektim iyice.
kaburgalarıma kadar sokucaktım bana kalsa onu.
konuşurken birden geldik. anlamadım
yolun nasıl geçtiğini.
- sen in ben ödiyip gelicem dedim
indi.
- abi yanımda 10 lira para var. istanbuldan yeni geldim sevdiğimi görmeye.
parasız pulsuz geldiğimi görmesin, bana bir güzellik yapabilir misin dedim
- kardeş nasıl yapalım bilmiyorum ki. dedi
- hadi be abim. görmüşsün geçirmişsin. hiç mi sevmedin. kalktık istanbuldan geldik dedim
istanbuldan geldik gelmesine de herife mi geldik amk.
kıza geldik. para alsaydın yanına züt veren dese ne dicektim
- bir 5 lira çıksa yine iyiydi 15 liraya kapatırdık dedi
soydum ceplerimi cüzdanı çıkardım
- abi bu kdar var işte. kızdan da para almak olmaz dedim
- iyi bakalım ver 10 lirayı birdaha görmiyeyim seni parasız dedi
- eyvallah abim. cansın dedim
indik. bi apartmana girdik. ve sonra eve vardık.
- ödiyebildin mi dedi
- ödedim evelallah dedim
elini cebime atıp kendine çekti beni
çekyata düştü. bende yanına attım kendimi
gülmeye başladı
- ne gülüyon be dedim
- paran yokmus yalancı dedi
- nerden biliyon dedim
- ellerim cebindeydi dedi
velhasıl kelâm; kadından korkulur. hemde çok