hafif bir sigara kokusu var şimdi

ben hiç sigara içmem derdim. çok büyük konuşmuşum demek ki. hayatın nerden, ne getireceği belli olmazmış bunu öğrendim. acı da, mutluluk da, sevinç de bile sigara içebilirmiş bir insan. oysa ki ben sigara yüzünden dedemi kaybettikten sonra küsmüştüm her şeye? ne oldu da bir anda başladım bu merete?

yine her zaman ki gibi deri ceketimi giydim, çıktım dışarı. sahilin en sevdiğim yerinde bir bank vardır, benim bankımdır o. her gece gider bir tuborg kırmızı bir de camel soft alır geçerim oraya. kurulurum bir güzel, balıkçıları izlerim hafif kapanmaya meyilli gözlerimle. şans odur ki ben her gittiğimde bir tane bile balık tutamazlar. şanssızlıktan mı yoksa lanetten mi hiç anlayamadım. bir kaç saat oturduktan sonra kalkarım geçerim arasokaklara. ben bayılırım arasokaklarda gezmeye. sessiz sakin yerlerdir. ellerimi ceketimin ceplerine sokup, fermuarı da ağzıma kadar çekip nefes alıp vermeye başlarım. hafif bir sigara kokusu var şimdi ceketimde. eskiden böyle değildi? ne oldu da değişti bu koku? hiç mi merak etmedim acaba neyi, nerde yanlış yaptım diye? hiç mi sormadım acaba kendime? yoksa tam tersi çok mu soru soruyorum kendime?

hafif bir sigara kokusu var şimdi havada..

saçma ve bir o kadarda gereksiz bir hikaye