ölü bir adamın hayat hikayesi

uzun süre sonra ilk defa mutluydum.
- bana bir daha yalan söyleme dedi
- söylemedim ki dedim
- paran olmadıgında da söyle ya biyere gitseydik dedi
- bulurdum ben dedim
- bak. ya mersine geldin be sen diyerek atıldı boynuma
bende onun saçlarının kokusunu içime çekerek,
sırtını sıvazladım. o da arada boynumdan öptü
belli etmesem de boynumdan öpüldüğümde tüylerim diken diken olur.
acayip olurum yani. fişek gibi olurum
aynı evde bir çok kızla baş başa kaldığımdan
gibim yeni ergenler gibi kol bacak olmuyordu,
daha çok sakin, kendimi kontrol edebiliyordum
bazen sevişirken bile inik duruyordu
istemiyorken oluyordu tabi bu.
- rüyalarımda da böyleydik biliyor musun dedi
omzumda gırtlağı basık bir şekilde durduğu için sesi biraz farklı çıkıyordu
- nasıldık dedim
- sarılıyorduk hep. bırakmıyorduk birbirimizi. dedi
sustum, saçlarını daha sert kokladım.
daha çok seviyormuşum gibi baktım ona.
sonra tekrardan daha sıkı sardım
- peki geçmişi açsam, bana olan biteni yalansız anlatsan dedim
- söz. ama şimdi değil. bu anı bozmak istemiyorum dedi
- tamam dedim
sözü almıştık. sakladığı bişeyler oldugunu sandığım için
içim içimi yiyordu.
geçmiş umurumda değildi. mutluydum, çok uzun sürede olsa
mutluydum.
yine de içmde bir yangın gibi huzursuzluk vardı.
çünkü geçmişe dair sakladığı birşeyler vardı.
öyle hissediyordum.
akşam, gece, yatsı ne öğrenicektik bakalım.