ölü bir adamın hayat hikayesi

zaman bazı akılsız şişko kızların beyni gibi değil tabii ki. durmaz
zaman ilerledikce anlatıcağı saat yaklaşıyo
o saat yaklaştıkca ben geriliyor, o gevşiyor idi.
- peki saat kaçda anlatıcaksın? dedim
- bizimkiler gelsin dedi
acaba tahmin ettiğim şey doğru muydu? ben sinirlenip ortalığı
yıkmamak için mi onların gelmesini bekliyordu
ya da onlardan herhangi bir güç, destek, cesaret mi alıcaktı
neydi onların gelmesinin sebebi?
- neden dedim
- işte. dedi
- peki diyip diretmedim, korkmasın, ürkmesin diye.
akşam olunca benim sinirimi yatıştırıcak
bir babayiğit görememiştim, en azından o arkadaş grubunda.
- söylesene bira alsınlar dedim
-sen zengin insansın sen al diyip ":D" tarzında bir gülüs sergiledi ağzında
bende hafif bir tebessüm ile yattığım koltuktan irkildim
kalktım.
sıkışmıştım arkada, ölüyordum
ne oldu sorusunu gözleriyle sorarken
- bekle dedim
üstünden zıplayıp yere indikden sonra çekyatı açtım
sonra tekrardan arkasına uzandım
bir müddet uyuya kalmışım
burnuma hafif bir şiddetle çarpan öpücük etkisiyle uyandım
sevcan burnumu öperek uyandırmıştı.
diğerleri gelmisti.
hem biraz daha rahat, hem biraz daha gergindim.
- ağır abiyim ben yapma bunları diye fısıldadım sevcanın kulağına
sessiz bir gülümsemeyle
- hadi kalk yemek yicez ağır abi dedi