yürek sızlatan fakirlik anıları

fatihte çalışıyordum 2007 yılında. bir baba sırtında üşümesin diye mont gibi sarılı battaniye olan oğlunu hastaneye zütürüyor, adam 50-55 kilo kısa boylu oğlu 17-18 yaşlarında babasından daha iri, gözleri kapalı baygın bir halde babasının sırtında babası ise arkadan sıkıca tutuyor düşmesin diye zaten yürüyecek takatide kalmamış adımlarını binbir güçlükle atıyordu. allahtan vakıf gurebaya 600-700 metre mesafe kalmış bayrampaşa istikametinden otoyolun emniyet şeridinden geliyordu. sabahın yedisinde kaç kilometre ve nereden beri yürüyordu, hangi semtten geliyordu orasını allah bilir ama hiçbir anasını yolunu gibtimin evladı arabasını durdurup sırtında kendisinden 10-15 kilo daha ağır olan hasta oğlunu hastaneye yetiştirmeye çalışan babaya gel zütüreyim demiyor bu içler acısı durumu görmezden geliyordu. iett otobüsüyle işe gitmekte olduğum için duruma müdahale etme imkanım yoktu otobüs basıp gitti haliyle. o gün bu gündür hep bir yarım orada kalmıştır zenginliğide fakirliğide veren allah almasını da bilir panpalar baba parasıyla geçip karşınıza hava atan binleri hiç gibinize takmayın annenizi babanızıda hor görmeyin onlara layık evlatlar olmaya çalışın yeter