hepimizi kandırdılar dünya yuvarlak değildir

yercekiminin ilginc ozelliklerinden biri hacimsel kuvvet olusudur. yercekimi etkisi cismin bir yuzeyi ile sinirli degildir, her bir atomunu ayni anda ceker. engellemenin bilinen bir yolu yoktur. bu nedenle sivi icine birakilan bir cisim yercekimsiz ortamda olmaz, sadece sivinin uyguladigi kaldirma kuvveti agirligina esit veya buyukse batmaz. insansa yercekimini iliklerine kadar hisseder.
ayrica diger kuvvetlerin aksine erimi sonumlenmez, yani uzaklik ne kadar artarsa artsin, isterse cisim evrenin diger ucuna gitsin, yercekimi uzakligin ters karesi kadar uniform olarak azalir fakat sifirlanmaz. oyle ki, uc bir ornek olarak eger cisim cok guclu bir cekim kaynagina yeterince yakinsa (bir karadeligin olay ufku gibi) atomlari arasinda olusacak gerilimler onu parcalayabilir. bunun nedeni, yine ters kare yasasi geregince, cekim kaynagina bakan uctaki atomlarinin diger uctakilerden daha fazla cekilmesidir. dolayisiyla dunyaya serbest dususteki bir insan yercekimini hissetmese de, yeterince buyuk bir kutleye dusuyor olsa daha once hissetmedigi duygular yasayabilir, hatta ortadan cart diye ikiye ayrilabilir, atilgan gelse kurtaramaz.
belki de en benzersiz ozelligi quantize olmayisi. yani dogal bir birimi yok. bilinen belirli bir en kucuk seyin tam katlari olarak artmiyor. e planck sabiti / kutlesi / zamani / mesafesi ne oldu diye soran cikabilir hakli olarak. cevap tabi ki yedik onu biz degil. planck adami carpar! fakat deneysel kanit olmadigi ve (yercekiminin digerlerine oranla ne kadar zayif bir kuvvet oldugu gozonunde bulundurulursa) planck mertebesinde asla denenemeyebilecegi ihtimalinden curet alarak surekli oldugu one surulebilir. quantum teorisiyle bir turlu uyusmayan da bu kismidir. ayni baglamda tasiyici parcacigi da varsa bile gozlemlenememistir.
tum aykiriliklarina ragmen igib hizi limitine tabidir.