nasıl piç oldum anlatıyorum

Kafeye girdik.. yazın serinleten klimalar, kışın ısıtma (ılıtma diyelim) görevini üstlenmiş bu kez, içersi fena değil.

Çalışan çocuk geldi, siparişimizi verdik.. sıcak bir şeyler içelim, içimiz ısınsın..

“karşımda mı oturacaksın?” dedim yarı alayla..

“kucağına mı oturayım?” diye soruma soruyla karşılık verdi, ciddi olmaya çabalayan bir tonla..ama alt dudağındaki o hınzır kıvrımı yakalamıştı gözlerim..

“gel şöyle..(: üşüdüm diyordun hem, ısıtırım işte ;)”

Kalktı yanıma geldi, sokuldu.. elimi beline doladım, üşümüş yanağına bir öpücük kondurdum..

Başını omzuma yasladı..her hareket, her an, her anı öylesine kusursuz, öylesine içten ki..pürüzsüz.. düşme korkusu olmaksızın buzun üzerinde kaymak gibi..

Baş başa saçmaladık biraz... acemice aşk sözcükleri fısıldadık birbirimize.. yaşayamadığımız çocukluk aşkımızı da yaşıyorduk sanki aynı anda, aradan çıkarıyorduk onu da..

“merak ediyor musun hediyeni?” dedim sırıtarak,

“evet çatlıyorum burda bir saattir..ama ver desem inadına vermezsin diye bir şey demedim (:”

“hmm inatçı mıyım ki sence?”

“öylesin..”

“peki sana hiç inat ettim mi?”

“eaa.. hatırlamıyorum ama kesin etmişsindir..”

“beeen?..bir dediğini iki etmiyorum kız..ne inadı..sen gene gözün kapalı sallıyorsun bugün bana ama hayırlısı :p”

“inatçısın.. inat ettin evet..o yüzden burada böyle yan yana oturabiliyoruz..o yüzden sana sevgilim diyebiliyorum..o yüzden hak ettiklerimizi nihayet yaşayabiliyoruz.. inatçısın evet..” dedi tatlı bir gülümse, alçak bir ses tonuyla.. gözleri dinginleşti..

Ben de gülümsedim.. kıyıya vuran sakin dalgaların çıkardığı o tanıdık hışırtıyı hisseder gibiydim kulaklarımda.. gözlerimde, sanki buğulu, loş bir kandilden yayılan ışığın yarattığı baygınlık.. dudaklarım meyde..

Eğilip öptüm dudaklarından.. kısa, şehvetten uzak ama sevgisi taşan bir öpücük..

“bakalım beğenecek misin” dedim, başını yasladığı omzumu fazla kıpraştırıp rahatını bozmamak için azami özeni göstererek hediye paketine uzandım, ellerinin arasına bıraktım..