bir torbacı masalı

yanımıza ps cafenin sahibi geldi sıkılıp sıkılmadığımızı sordu.yok dedik iyiyiz, arkadaş ın kim olduğunu sordu, goril dedim. bizim mahalleden.iyi çocuktur. gorille çabuk kaynaştılar, eminim goril o anda o adamı gibmeyi düşünmüştür. goril işte.

ben kalkıp biraz hava almak için kafeden çıktım, dışarıda içerdeki huurlardan biri iç geçire geçire sigara içiyordu, beni görünce gülümsedi.ben de tebessümle karşılık verdim.bir sigara çıkarttım, çakmağını istedim, verdi.yaktım. teşekkür ettim. robotlaşmıştım.kafam züt deliği gibiydi, etrafımı tozpembe görüyordum ama içim kararmıştı. kafamda hala o cafede tanıştığım kız, içerde bana emanet bir goril ve karşımda çok ciksi bir kahpe duruyordu.

laf olsun diye konuşmaya başladım kahpeyle, canım sıkıldı.

ben - bu musamereler hep erkek erkeğe oluyor bildiğim kadarıyla
kahpe - musamereler mi ?
ben - evet. dansöz falan da olurdu hatta.
kahpe - kaç kez bekarlığa veda ettin ?
ben - hiç.

güldü.

kahpe - ne zamandan beri sigara kullanıyorsun.
ben - uzun zaman oldu,sen ne zamandır bu işi yapıyorsun

suratıma uzun uzun baktı.

kahpe - ne işi pardon ?
ben - bu işi, bekarlığa veda edenleri uğurlama işini.

kahpenin benzi atmıştı, sanki bilmiyorduk. içeride birinin kucağında otururken diğerinin fermuarıyla topuğuyla oynayan o değildi.

sigarasını söndürüp içeri geçti.ben de biraz daha bekleyip girdim içeri. goril adamla baya samimi olmuştu, adam yarın nikah masasına oturamayacaktı bu gidişle... goril zütünden gibip tuvalette bayıltacaktı herifi. herif hoşlanırsa ne ala,ama goril zorla giberse başımıza iş açılırdı,iyi bir müşteri kaybederdim. aslıya muhtaçtım yine, keşke burada olsaydı dedim. hiç değilse içim rahat olurdu,her türlü problem çözme işi vardı onda.