bir torbacı masalı

karılarının anlamsız sorularına aslında çok anlamlı ama karıları için anlamsız cevaplar veren insanlar gördüm elimi bir dürümcü samimiyetsizliğiyle sallarken.

yine görüşelim diyorlardı.

olur diyordum huur çocuklarına, görüşeceğiz.

yine de bünyesiz zayıf bir insanın eline geçmesinden korkuyordum bu takun, yeni başlayanlar tarafından denenmesinden çekiniyordum.

benim için bir problem yoktu, adalet,devlet, polis bu işlerin kalbindedir, eğer onlar istemezse tüm tarlalar yanar türkiyede.

ama bu yeşil şeyler onlara büyük gelir sağlıyor. muhafazakar da olsa sosyalist de olsa ve hatta anarşistte olsalar insanların bu keyfine ve kendileri çıkarına olan bu gelir kapısına dur diyemezlerdi.

bizim vandalizmimizin sökemeyeceği kurum yoktu. isterlerse vergi de veririz, ancak lojistiğinden sulamasına kadar her şeyin vergisi alınıyor ve üstelik memur maaşıyla çalışan torbacılar yaratmaya çalışıyorlardı kendilerine ki bilakis devlet adına bu işi yapanlar en üsttekilerdi. terör örgütüyle bir rekabette buradaydı. artık kaçak çay ı kaçak sigarayı ve keyif verici şeyleri istanbulda da rahatça buluyorduk.

genellikle doğu avrupa ve olağanüstü hallerde batı avrupadan alınıp bizim memleketimize sunmaktaydı devlet bu taku. insanların kendini " müslümanız biz " deyip kandırdıkları,5 vakit değil,bir vakit dahi insan olamadıkları şu ülkede amsterdamdaki keyif verici madde dükkanlarının açılmamasına şaşmıyor değildim, gün gelecek rahatça arkadaşlarımla oturup iki cigara tokuşturabileceğimi düşünüyordum.

cigaranın yanında kekle, baklavayla gelmesini diliyordum. kendim sarıp kendim içmenin zevki de başka. ancak bana asgari ücretle çalışan birinin cigara servis etmesi için elimdeki tüm bileşimi verebilirdim devlet büyüklerine.