2004 ten bugüne hikayem

beyler insan sevdiğini öpünce nasıl olurmuş onunla anladım ben. kordonda br bankta yan yana oturuyoruz. ticari roman ablamızdan gülünü almışım, falcıları defetmişim başımızdan öyle manzaraya bakıp konuşuyoruz. ama öyle pembe panjurlu ev modu değil. normal şeyler. bu kafasını omzuma yaslamış hatta sokulmuş bana ben de onun sıcaklığını hissederek yaşıyorum sanki nefes almama gerek yok gibi. hiç aklımda da onu öpmek falan da yoktu birden kafamı çevirdim ona doğru ve dudaklarından öptüm. öpüşmeyi pek bilmediği belliydi ama karşılık verdi. 5 saniye sürdü sürmedi ama bana bir ateş bastı. ilk öpüşmem değildi ama ilk defa öyle olmuştum. yanaklarım kızardı falan umrumda mı? dünyanın en mutlu insanıydım amk. o da utanmış kafası önde ama elimi öyle bir tutuyor kikalbi orada atıyodu. insan oğlu el tutmayla çoğalsa garanti hamileydi. bende o kadar mutluyum ki deseler ki aslan şu Göktürk 2'yi bir yukarı çıkar yörünge oturt gel hemen abim der bir koşu gider gelirdim o derce uçmuşum mutluluktan