0
içlerinde hep büyük bır sıkıntı olur şizofrenlerin. Evrendeki hiçbir cisim onlar için anlam taşımaz. işte bundan dolayı ne sineğe yardım eder ne de sigarasının bittiğine üzülür. Kalkar masanın başından tuvaletin o buz gibi taşına oturup ısınmaya çalışır. Duvardaki karolarla nerden geldik nereye gidiyoruz felsefesini tartışırken idrarının suyla temas etmesinin çıkardığı sesler eşliğinde hıçkırarak ağlar şizofren. Tuvalete ne için geldiğini hatırlar o an. Bir parça peçete koparır rulodan. Acaba gözyaşlarımımı silsem yoksa zütümümü diye düşünür. Ve en mantıklı cevabı bularak zütünün takuyla terk eder tuvaleti. Nede olsa tuvaletin dışarısı tuvaletten temiz değildi.
