+1
beyler ben bu oyuna hakettiğinden fazla değer yüklediğimi farkettim. asosyal oyunu diye boşuna dememişler. insanlardan kaçıp ordaki dünyama gidiyorum. orda daha mutluyum. tek başıma her şey elimde. hiç unutmam ilk oynadığımda endermanle karşılaştım. anlatayım hatta.
o gece yağmur yoktu. toprak yığıntısı evimden tahta kılıcımla çıkmıştım. hopidik hopidik örümcek arıyordum. gözüme kestirdiklerimin üstüne atlayıp öldürüyordum. az gittim uz gittim dere tepe düz gittim. ama o da ne! bir çift mor göz uzaktan bana bakıyor. hasgibtir o ne lan dedim. neyse örümcek arayayım bari diye yoluma devam ettim. içimde de şüphe vardı halbuki. arkama bir de baktım ki uzun boylu mor gözlü korkunç mu korkunç bir yaratık elinde kum küpüyle üstüme deşhet saçarak geliyor. ananı gibiim koş la koooş diyerekten kaçmaya çalıştım. bir süre sonra yoruldum. e artık gitmiştir dedim ve arkamı döndüm. dönmez olaydım. hala oradaydı. anasını gibtim huur çocuğu uaaaa diye hıphızlı bi gömdü bana. ömrümde o kadar korkmadım lan. gibtiiiir! diye bağırdım. sonra respawn.
özet: ccc enderman giber ccc
