2004 ten bugüne hikayem

Öyle bir anlatırdı ki Amerika’daki film endüstrisini falan, belliydi boş zamnalarında bol bol araştırıyordu. Barış da benim kardeşim de basketbol aşığı, bunlar aynı tayfada her akşam oynarlardı. Her gün selamı geldi o yaz. Araad bir kaç kez ben de gittim oynadık, güldük eğlendik. Sonra onun okul başladı, ben de askerlik tecili, kurs falan derken arada bir kaç kez facebooktan konuştuk. Work an travel’a başvurmuş, biletleri almış gidiyorum hacı dedi en son. Ne istersin? Aga dedim sen git gel yeter. Neyse 2010 haziran ayının başında kardeşim geldi bir gün, abi dedi, barışı hastaneye kaldırmışlar. Neen lan dedim. Ağır bir grip geçirmiş, ondan arada kan da veriyorlarmış. Ulan griple kan ne alaka ama işte kötü şeyleri yakıştıramıyorsunuz ya sevdiklerinize, ben de bağdaştırmak yerine kaçmayı seçtim.