2004 ten bugüne hikayem

Neyse atladık otobüse merkeze gidiyoruz ama ben hala kendimi devriye arabasında zannediyorum. Elim bazen tüfeğimi arıyor falan. Hep koca tüfek, üzarimde kaç tane şarjör geçtiğim yollardan şimdi üzerimde tişört sivil elbiselerle, sivil insanlarla geççiyorum. Çok garip bir duygu. Otobüs şehir merkezine yaklaştıkça apartmanlar görmeye başladım. Ne yalan söyleyeyim apartman gerçeğini unutmuştum. Askerdeyken karşılaştığım en yüksek bina 3 katlıydı. Ayrıca artan araba sayısı da benim artık sivilde olduğumu hatırlatıyordu. Havaalanına gittik çocukla beraber. Daha önce uçağa binmemiştim gerginim. O da muallakliğine yok böyle sallıyor yok şöyle türbülansa giriyor diye söylüyor. Bende renk vermemeye çalışıyorum inceden tırsma durumları var. Girdik agalar uçağa hostesler güzeldi allahtan, askerden gelmişim değil güzel kadın, kezban görmeye hasretim amk. Güzel bir yolculuk geçirdim sayelerinde.