2004 ten bugüne hikayem

Ben metrodan yukarı çıkıyorum. Elimde bavul, suratım soğuktan şarapçı gibi kıpkırmızı hala geçmemiş, yürüyen merdivene bindim. Yavaş yavaş gün ışığına çıkıyorum, bir baktım merdivenin başında yasemin. O da beni bekliyor. Bildiğin mutlu olmuştum lan. Sarıldık hasretle, sonra tuttu beni elimden bir avm’ye gittik. Ne istersin, aç mısın dedi. Aslında sabah bölükte kahvaltı yapmıştım -sucuklu yumurta çözmüştüm askerde üç öğün et yediğimiz günler vardı panpalar- beyler 6.30 gibi saat olmuş 2. Ama açlık hissetmiyorum, kahve içelim dedim, yemeği sonra yiyelim. Çünkü yasemin’in iş yerinde biraz daha işi var, ondan sonra çıkacağız. Günde en az 3-4 fincan kahve içen ben askerdeyken türk kahvesi bile bir kere içmiştim. O da bir keresinde devriyede bir köyün muhtarı ikram etmişti. Tabi komutan sadece kendine gelecek diye muhtarın ikrdıbını kabul etmişti. Bize de gelince geri göndermek olmaz diye içmiştik ama adriana lima karşımda dans etse öyle mutlu olmazdım o sırada. Yaseminle oturduk bir kafeye, filtre kahve istedim. Garson getirdi, içeceğim ama resmen mallaşmıştım.