argo

yaşam korkusunun en iyi işlendiği filmlerden birisi olmuş, öyle ki başlangıçtan sona kadar bu korkuyu hissettiriyor. çoğunluğun öfkesinin korkunç ve kontrolsüz olduğunu, dinlemeden yargılamadan önüne gelen her şeyi yok ettiğini, aslında ne kadar medenileştiğimizi iddia etsek de kalabalıkların(her ne için olursa olsun) kuduz bir hayvandan pek de farkı olmadığını anlatan, hissettiren harika bir film.

genel anlamda çok detaylı bir filmdi. (türkiye'de geçen sahnelerde, sokakta babalarıyla yürüyen küçük çocukların üzerinde siyah önlük olduğunu fark ettiniz mi?) jenerik akarken bir orjinal halinin bir de filmdeki halinin gösterilmesi de güzeldi.

filmin %90lık kısmında bir amerikan propagandası yoktu. hatta iranı kötüleyen bir şey de yoktu. sonuçta her devrim kanlıdır ve kendisine yabancı olan her şeyi yok eder. bir tek son bölümde "gerçek amerikalı" geyiğinde gaz verilmiş biraz o kadar.