+3
panpam önce şaka gibi geliyor. ağlayamıyosun, bağıramıyorsun kimseye bişey diyemiyosun, öpüyosun kokluyosun 1 gün sonra senden alcaklarını bildiğin için yanında yatıyosun. sonra geliyolar zütürüyolar, defnediyolar ve hala bişey yok. ama ertesi sabah evde kahvaltıyı halan hazırlayınca anlıyorsun gerçeği. annen ölmüştür ve artık dönmeyecek. baksana her sabah sana özene bezene kahvaltı hazırlayan annen yok artık bi başkası var onun mutfağında. ağlamaya o zaman başlıyosun kocaman bi taş oturuyo içine. 4 yıl olacak ve o sabahki acı hala içimde. gibicem açmayın şöyle başlıkları
not: annemin yaptığı patates böreğini hala kimse yapmamıştır bana
edit: annem ölmeden önceki gün de onunla tartışmıştık, yurtta kalıyodum o zamanlar, o gece telefona gelmedi, sadece babamla konuştum. bunu canı gönülden söylüyorum panpalar sakın ha sakn kimseyle kırgın dargın uyumayın, nerdeyse 4 yıldır bunun azabını çekerim
