nasıl piç oldum anlatıyorum

O kadar küfrettim kendime, “bu kızı nasıl oldu da üzebildim” diye..

Şimdi gene aynı taku yedim…bir insan aynı hatayı ikinciye yapar mı yahu?..nasıl bir insan aynı ölümcül hatayı ikinciye yapar..bak, ölmüşsün, aptallığından ölmüşsün..ve mucize o ki, diriliyorsun?

Sonra gene aynı aptallığı nasıl oluyor da tekrar.. yeniden ve yeniden yapabiliyorsun? Seni öldüren aptallığı?..

Hiç mi adam olmayacağım ben.. hiç mi akıllanmayacağım?..ne zaman büyüyeceğim allahım.. kötü çocuk olmaktan bıktım.. dengesiz ruh halimden, karanlık karakterimden, şeytanından, meleğinden, fesatlığımın ve kindarlığımım her türlüsünden bıktım..

Gıcık mı oldun? “döv”

Yoluna mı çıktı? “vur, kır”

Seni kandırdı mı? “sen onu daha kötü kandır”

Canını mı yaktı? “sen onu öldür”..

Bu muyum ben?..her türlü iyiliğe kötülükle karşılık veren, her türlü kötülüğe, daha da büyük bir kötülükle karşılık veren?

Şu dört yılın bir muhasebesini yapıyorum da, hani, “iyi yapmışım” “iyilik yapmışım” diyebileceğim ne var? Yok..yok bulamıyorum yahu…vallahi yok..

Ama her türlü pislik var…sadakatsizlik var, kavga gürültü var, zina var, küfür var, alkol var, kibir var, açgözlülük var, tamahkarlık var..

Şükretmek yok..

Biat etmek yok..

Sabretmek yok..

iyi olan hiçbir şey yok lan hayatımda…ahaha….yok?... sorsalar,

“iyi bir insanım yeaa” derim..

Neyin iyi lan?... neren iyi senin?..doğduğun güne lanet olsun, sen bu dünyaya kaostan ve üzüntüden başka ne armağan ettin?..

Uyuyamadığım geceler, sabahı işte böyle ediyordum dostlar.. kendime kızarak, kendime çatarak.. kendi kendimi cezalandırarak..

Ne ara sabah oluyor, gün aydınlanıyor anlamıyorum bile.. kendime olan sitemlerim o kadar sonsuz ki, zaman su gibi akıyor,en değer verdiğim insanların yanındayken, en sevdiğim filmi izlerken, en eğlendiğim oyunu oynarken ki geçiş hızını ikiye, üçe katlıyor..

Böyle kendime söve söve, kendi kendime konuşa konuşa kafayı sıyırmasam bari..ee malum.. artık kimse de kalmadı, ne melek var, ne de şeytan.. sadece ben ve epeyce hırpalanmış, kara kuru bir vicdan..

Belki de, ebru bir gün olup da gerçekleri öğrendiği zaman yaşayacağım acılara alıştırıyorumdur kendimi.. askerdeki acemi birliği gibi, önce acı çekmeyi hatırlatıyor, öğretiyorumdur kendime.. daha büyüklerine direnebilmem için kuvvetlendiriyorumdur.. hastalığın kendisinden korunabilmek için, öncesinde vurulan aşılar gibi..