sozluk formati

cebimde 20 lira ile yine iş arıyorum. elbette film değil ki bu feyzli bir adam çekip çıkarsın beni bu hayattan. olmuyor işte. sırlar dünyası gibi tanrı'da yardım etmiyor size. keşke tanımadığım bir akrabam çıksa da tüm mirasını bana bıraksa diyorum, akrabam olmayınca bu seçenekte ortadan kalkıyor. bir adamı ölümden kurtarsam o tüm parasını verse.. olmuyor lan işte. hayatın size fırsat falan sunduğu yok bu ülke de. sadece bir nebze daha sokuyor vücudunuzdan içeriye penisi. pazarlıyor sizi başkalarına. bana o hayatını gibtiğim kızları pazarladı, beni de başkalarına.

iş ararken yine de seçici davranıyorum. lokantalara vs hiç girmiyorum bile. orada kafayı yerim biliyorum. daha çok gençlerin çalıştığı işlere bakıyorum. d&r gibi yerler zaten almıyor. hatta adam size öyle bir bakıyor ki "utanmıyor musun bu eğitim düzeyiyle iş istemeye" der gibi. eğitim düzeyim yüksek olsa neden senden iş isteyeyim gibi bir durum da yok. çünkü çalışanların hepsi ya üniversite mezunu ya da öğrencisi. mecburen diğer işlere bakıyorum.

o gün iş bulamayıp eve gidiyorum. babam seda'dan almış haberi. kuyumcu arkadaşının yanında çalışabileceğimi söylüyor. gerek yok diyorum ben bulurum. çünkü kuyumcunun da tekstilden bir farkı yok. sadece maddi değer yüklenmiş şeyleri elinizde tutuyorsunuz yanınızda ki öküzlerin yanında(sanki kendim muhteşemmişim gibi). sonuç olarak sadece dokunduğunuzla kalıyorsunuz.