sozluk formati

kız evden gittikten sonra değerli şeyler aramaya başladım. para veya herhangi bir şekilde maddiyata çevrilecek. ama pek eşyası yoktu. para bulma ümidimden de vazgeçmiştim. onun odasını ararken çekmeceleri açıp kapattığım için kapının açılma sesini duymadım. kız beni o halde görüne "gibtir git çabuk " dedi. yüzüne bakmanın veya onunla konuşmaya çalışmanın bir anlamı yoktu. sırt çantamı alıp evden çıkıp gittim.
7 liram vardı ve sokaktaydım. mideme boyun eğip yemek yedim. kalan param 4 liraya düştü. gece olduğunda artık ne biriyle muhabbet etmeyi düşünüyordum ne de iş bulmayı. hayallerimin tükendiği yerdeydim. belki de işi uzatmayıp tadında bırakmalıydım. bir kişi fazla ya da bir kişi az ne fark ederdi. yokluğum dünya için büyük bir kayıp olmazdı. bir söz vardır "intihar ederken bile ya ölürsem kaygısı" diye. o sözün anldıbını daha iyi anlıyordum. kaybedecek birşeyim yoktu ama yine de ölmekten korkuyordum. hemde iliklerime kadar korkuyordum. ölüm düşüncesi, başkalarının sahip olduklarına sahip olamama düşüncesi belimi büküyordu. dayanmaya çalışıyordum bu yüzden. ama bir sınırım vardı ve o sınırı çoktan geçmiştim. birinin hayatını alacak kadar öfke doluydum diğer yandan ölüşünü izlemeyi göze alamayacak kadar korkak.