sozluk formati

Eve geldiğimde saat gece 2 civarıydı eskiden 2 kişinin olduğu evde artık tek kişiyim. Koltuğa oturup sahip olduğum parayı saydım. Hayli fazlaydı. özellikle sokakta yaşadığım günleri düşününce zengin sayılırdım. Ama yine de düzenli para kazanmam şarttı. Her zaman yarın daha iyi düşünülür, tabi çok geç değilse bugün için. Bende yatıp uyudum geç olmaması dileğiyle.

ertesi sabah 12 gibi uyandım. Dışarı çıkıp kahvaltı ettim. Suzan’ın evine doğru yürümeye başladım. Evine vardığımda 1.5 saat olmuştu yürüyeli . demek ki arabayla gelindiği gibi değilmiş dedim.

suzan beni görüne içeri davet etti. Salona girip oturdum.
-nasılsın arjantinli?
+kötü. Sanırım bir daha satamayacağız biraları.
-neden?
+dün polisler içeri aldı bizi. Pek sorun çıkmasa da bundan sonra rahat bırakmazlar herhalde.
-boşveer. Zaten kazanacağımız kadar kazandık.
+haklısın.
-jülide ile aranız nasıl?
+iyi.
-onunla pek ilgilenmediğini söylüyor?
+şu konuşmayı kessen çok güzel olur. Bu konularda konuşmayı sevmiyorum.
-hangi konuda konuşmayı seviyorsun?
+sadece zorunlu olan konularda. Mesela işe ihtiyacım var. Düşündüm de daha önce bana yanında çalışabileceğimi söylemiştin.
-sende kabul etmemiştin.
+şimdi ediyorum işte. geçerli değil mi hala?
-hayır.
bu cevabı beklemediğim için afalladım.
-yüzünün haline bak ölü görmüş gibisin. Şaka yaptım tabi ki hala geçerli. Geçerli de neden bu kadar korktun?
+korkmak değil de hayal kırıklığı diyelim.
bal gibi korkmuştum. Ait olamamak düşüncesinden korkmuştum. Hemde iliklerime kadar korkmuştum.
-neyse akşam çalıştığım yere gel. Akşam dediysem 7 gibi. Gecenin köründe değil.
+anladım. Sonra görüşürüz.
iş konusunu halledince rahatladım. Nihayet yine aittim.