sozluk formati

genelde siparişlerin yarısını ya unutuyor ya da yanlış zütürüyordum. Neyse ki adamların çoğu yanında ki kadınlara caka satmakla meşgul olduğu için ne içtiğine dikkat bile etmiyordu. Karşılığında genelde 20 kağıt bahşiş alıyordum. Cimri olan adamlarsa değil 20 lira bahşiş vermek benim maaşıma da göz diker haldeydiler. Alınan bahşişlerin yarısı sana yarısı mekana kalıyordu. Suzan benim günde kazandığım bahşişin 2 katını bir saate yakın bir zamanda kazanırdı. Eğer bende zengin biri olsaydım ben de kendime değil ona verirdim parayı.

her geçen saat müşteri artıyordu. Onun birası şunun viskisi ebesinin tekilası derken saat gecenin 2’si oldu. Yavaş yavaş azalır derken iyice mahşer oldu ortalık. Ortamda herkes birbirini destekler gibiydi. Biri yanında ki kıza gibini açıp gösterseydi barmende dönüp “beni de gib abi” diyebilirdi . sürü pgibolojisi konusunda master yapılan bir yerdi.

gece 3.30 gibi 1 buçuk saat önceki kalabalık azıldıkça azaldı. Saat sabaha karşı 4’te ise masaları temizleyip çıkmayı planlıyorduk. Jülide işin nasıl olduğunu söyledi. iyi dedim sorun yok. Suzan’ın yazdığı adam yine suzan’la muhabbet ediyordu. Bu arada cemil diye biriyle iyi muhabbet ediyordum. iyi bir çocuktu hatta gördüklerim içinde en iyisi. Yardıma koşar, sizin için öne atlardı. Birazda karizma olsaydı gannicus gibi bir herifti. Gerçi savaş konusunda yeteneksizdi. Ama iyi iş bağlardı. Ağzından bir ülke düşmezdi “arjantin”