sozluk formati

işten çıkıp eve giderken gözkapaklarım “çek kenara uyuyalım şurada” diyordu. Neredeyse yere yatıp uyuyacaktım. Bünyem alışık değildi böyle koşuşturmaya. Ben rahat bir adamdım. giberdim ya da gibilirdim. Ne yaparsam yapayım sakin olurdum. Daha az kıvranan taraf olurdum. Bu işte gibilen taraf olduğum yetmezmiş gibi bir de pozisyondan pozisyona sürükleniyordum. Yorucuydu bu iş ama tekstili düşününce 24 saat olsa da çalışırım derdi insan.

öğlen gibi uyanıp suzan’ı aradım. Farkında değildim ama ona karşı bir bağ oluşmaya başlamıştı içimde. gibmek gibi bir arzum yoktu kendisini. ilk defa bir kıza korumacı duygular hissediyordum. O yanında gözünü kör etmişçesine konuştuğu çocuk ise düşüncelerimin dıbına koyuyordu. her kadınla çok rahat konuşuyordu. Bende konuşurdum herkesle rahat bir şekilde ama bu adam karşısındakini kendine bağlıyordu. Bense genelde karşımdakini iten taraftım.

suzan pek konuşmaya niyet etmeyince jülide’yi aradım. O da uyuyordu galiba çünkü telefonu bile açmamıştı. Cemil’i arayayım dedim onun da telefon numarasını bilmiyordum. Ferhat desen hastanedeydi. Yalnızlığı tanımlamaya çalışan aptal herifleri düşündüm. Hepsine biraz sövüp marketin çırağının yanına gittim. Bu herifte durmadan hacı hocaya sallardı. Hoca gibsin derdim seni içimden ama mecburdum o adama. Konuşacak adam bulamamak kadar yalnızlığı anlatan pek az durum vardır.