1. 1.
    +1
    deli gibi uykum var nermin
    zaten nereye uzansam ölüm
    içime bir gardiyan kaçmış gibi ben
    koğuşlarımdan sana daraltılmışım
    ipin koptuğu yerden boşanan bir çığlığınsın
    iki el sıksan havaya
    iki kuş düşer verir kalbini”
    — Alper Gencer

    “Yağmurda koşan bir çocuk olsam
    Vedalaşır gibi bildikleriyle.
    Kendinden mahrum kalır mı insan?
    Kalsam.
    Duralım burada, güzel esiyor”
    — ibrahim Tenekeci

    Oysa bir bardak su yetiyordu saçlarını ıslatmaya,
    Bir dilim ekmeğin bir iki zeytinin başınaydı doymamız,
    Seni bir kere öpsem ikinin hatırı kalıyordu,
    iki kere öpeyim desem üçün boynu bükük.”
    — Cemal Süreya

    durup gelmeyince
    morfin gibi arıyorum direnmeni
    iğne üzerinde yüzün gelip
    kuşatmıştı beni
    ama düşündükçe korkmak
    yüzünle geldiğini
    ve bunları elbette çabucak geçelim sevgilim”
    — Cahit Zarifoğlu

    Nereye gitsem,
    Hangi boylama sığınsam
    Bir kentin kenar mahalleleri gözlerin
    Ne kadar bulvarlara yerleştirsem de anılarımı..

    Sensin, kendinden öte bir şeysin.
    Bence biraz daha uzatmalısın saçlarını,
    Bir yaprak fırtınasında usulca rakı içeyim.

    Anladım,
    Adı niye akşamsefası bu çiçeğin..

    Ahmet Erhan

    Yüzün bir türkü sonrasının,
    Kederli dalgınlığında;
    Güldün mü, ben mi yanıldım, bilemiyorum,
    Ağıt gibi bir alay dudak uçlarında,
    Gücenik duruşundan tanıdım seni.”
    — Şükrü Erbaş

    Ben seni yalansız
    Bahar gibi sevdim.
    Sevgi adınaydı
    Milis beraberliğimiz.
    Sabahtan akşama
    Günü tarar örerdik
    Ve kedileri
    ikimizde çok severdik.”
    — Metin Altıok

    Bir ovanın düz oluşu gibi bir şeydir, yalnızlık.”

    — Cemal Süreya

    ”insanın kendine mektup yazmasıdır, yalnızlık.”

    — Özdemir Asaf

    ”Ah şu yalnızlık, kemik gibi ne yana dönsen batar.”

    — Cahit Zarifoğlu

    ”Ve yalnızlık, sigara külü kadar yalnızlık!”

    — Sezai Karakoç

    ”Bir kişi bile değilim yalnızlıktan.”

    — Edip Cansever

    Bir zamanlar kendimi
    Bulunmaz Hint kumaşı sanmıştım.
    Kaç metredir benim yokluğum?
    Benden daha çok var sanmıştım.
    Benim yokluğumdan dünyaya
    Bir elbise çıkar sanmıştım.
    Dünyanın çıplaklığına bakmaya utanmadan
    Sonunda ben de alıştım.
    Ah…dedim sonra,
    Ah!”
    — Didem Madak

    bunlar daha çok çok çok azı. daha okunacak o kadar çok güzel şiir var ki.
    Tümünü Göster
    ···
   tümünü göster