herkes yaşadığı en korkunç

7-8 yaşındayken anneanemlere gitmeye korkardım hep. apartmanlarının üst katında deli bir ihtiyar yalnız yaşıyordu.ne zaman merdivenlerinin önünden geçsem hep birilerine bağırdığını, çağırdığını duyardım.bir kere mahallede arkadaşlarla top oynarken topumuz onun balkonuna kaçmıştıda çocuğun birinin kafasına saksı atmıştı. deli olduğu için birşey demediler ama biz bir daha orda top oynamadık tabi. neyse birgün mahallede gene oynarken öyle bir takum geldiki anlatamam amk. anneannemlerin evi daha yakın olduğu için hemen oraya koştum ama baktım kimse yok. sonra baktım anneanemin terliği o deli kadının kapısının önünde neyse 1 kaç dakka terredüt ettim sonra kapıyı çaldım ama öyle bir haldeyimki bir adım atsam sıçıcam amk. anneannem kapıyı açtı kızı gelmiş ihtiyarın ona yardım için gitmiş anneannem. neyse ben içeri girdim biraz durdum baktım deli yatağında yatıyor anneannemgilde mutfakta. dayanamadım hemen tuvaletine girdim kapıyı bile kapatmadan sıçıyorum. ulan ananı gibiyim 1 dakka sonra deli içeri dalmazmı. huur karı beni tuttuğu gibi kapı dışına çıkardı, ordanda merdivenden aşağı öyle bir fırlattıki ben ne olduğunu anlamadan taklu taklu merdivenin dibini boyladım. kafam kanıyor donumu bile çekmemişim kıpırdamadan duruyorum öyle. sonra kadının bağrışmalarına anneannemgil gelmiş kadınada bir güzel dalmış zaten ondan sonrada taşındılar ama ben halada başkalarının evinde sıçamam amk.