rezil herifin tekiyim benden bir bok olmaz

23 yaşındayım, liseden daha yeni mezun olabildim.. lise zamanlarım ailevi nedenlerden dolayı sıkıntılı geçtiği için 2. sınıfta bırakmak zorunda kaldım, ya da öyle hissettim bilmiyorum..
askerden geleli 1 seneyi geçti, geldiğimden beri işsizim.. inanmazsınız belki, şu güne kadar yaptığım iş başvuruları 50-60 olmuştur..iş başvurusu yapmak için çoğalttığım vegibalık fotoğrafın haddi hesabı yok..4-5 tanesinden iş görüşmesine çağırdılar, biz sizi ararız diyip gönderdiler.. artık tipimi mi beğenmediler yoksa hiçbir şekilde iş tecrübem olmadığı için mi kale alınmadım bilmiyorum..
gelelim ailevi problemlere; annemle babam yaklaşık 10 senedir ayrılar.. ben, annem ve kız kardeşimle yaşıyorum.. annem asgari ücretli bir yerde çalıştığı için evin geçimini o sağlıyor..ben de annemin eline bakıyorum... eline bakma derken; 3 güne bir sigara alırım (6.5 lira) o yani.. bazen bir paket sigarayı 1 haftaya yayar internet faturasını çıkarmaya çalışırım.. yeme-içme, gezip-tozma gibi lükse kaçan ihtiyaçlar yok.. bundan dolayı kendime ve hayatıma her gün küfür ederim..
babam 5 senedir cezaevinde.. yarın ayda 1 olan görüşüne gideceğim.. her zaman ki gibi laf olsun diye bir ihtiyacının olup olmadığını soracağım.. o da "yok oğlum şimdilik cevabını verecek"..
oturduğumuz evin durumu da bakımsızlıktan kötü sayılır.. bu sebepten dolayı eve arkadaş dahi çağırmaya çekinirim..
şu an için hiçbir şeyden umudum kalmadı sayılır ama 1 şey dışında.. işten falan vazgeçtim artık... tek derdimin annemin iyi olması.. o umut bağladığım yegane şey ise babamın cezaevinden bir an önce çıkması ve eskilerde olduğu gibi o mutlu aile yaşantımıza tekrar geri dönebilmemiz.. inanın beyler her gece bunlar için allah'a dua ediyorum..hem de her gece..

siz siz olun yaşadığınız hayatın değerini bilin.. benimde değerini bilmem gereken şeyler var.. şükürler olsun hiçbir sağlık sorunum yok, şükürler olsun elim ayağım her yerim tutuyor ve şükürler olsun her ne kadar annem babam ayrı olsa da, 2sinin de hayatta olması..