ölüme son anda çalım attığımız anları

panpa çok var, hangisini söyleyim , ben küçükken hareketli salak bi çocuktum, bununda etkisi var tabii ki

4 yaşındayken evden çarşıya yürümüşüm, yollarda hem çok araba varmış , hem de bir sürü logarlar, ucuz yırtmışım hani

6 yaşındayken köyde yılan soktu, dedem hemen görüp emip tüküre tüküre atmış zehirleri, sonra da direk hastaneye zütürdüler bir de bahçe yılanımıymış neymiş, ucuz yırtmışız

7-8 yaşındayken inşaatlarda 3-4 .cü kattan kum yığınlarına atlamamı dersin, karpitlerle oynanamı dersin, hiç unutmam arkadaş bir gözünü kaybetmişti, cidden salakmışız, ayrıca da bir kere karşıdan karşıya yolda koşarken bir doğan slx çarptı, uçtuk 1-2 metre ama birşey de yoktu

9 yaşındayken binanın çatısından bir arkadaşla sarktım(5 katlı bina), çok aptalmışız dıbına koyayım, bi kaysa elim parçalarımı bulamayacaklarmış

10 yaşında menenjit ve havale, yine ucuz kurtulduk

11 yaşındayken bir daha araba çarptı, bilincimi kaybetmişim, biraz daha hızlı çarpsaymış araba rahmetli olacakmışız

13 yaşında ağaçtan düştüm, kafa üstü düşecekken son anda kolumu kafamın üstüme koydum, kol pert oldu ama şu an birşeyi yok

dediğim gibi çocukken salağın tekiydim, mermi görsem ona kafa atacakmışım, şimdi düzeldik