bazı ateistlerdeki garip mantık

öncelikle "bazı" vurgusuna dikkati çekiyorum. şimdi bazı ateistlerde şöyle bir mantık örgüsü var:

-dünyada savaş var. açlık var. allah var olsaydı savaş ve açlık olmazdı.

buradaki gariplik şu: bu arkadaş var oluşun var edene ihtiyacı olmadığını iddia eden birisi ama "tanrı varsa savaş ve açlık neden var?" sorusunu sorarken aslında bilincinin derinlerinde bir yerde "ideal tanrı" algısının var olduğunun farkında değil. yani bu adam bir tanrının varlığının mümkün olabileceğini kabul etmeseydi "tanrı olsaydı savaş ve açlık olmazdı" fikrini öne sürmüş olamazdı. çünkü o zihninin derinlerinde bir yerde "ideal tanrı savaş ve açlığı var etmez." önermesini ortaya atmış oluyor. yani farkında olmadan kurguladığı bir "ideal tanrı" algısı üzerinden çıkarım yapıyor ve aslında o kurguladığı "tanrı" nın var olmadığını iddia ediyor. yani o kişinin bir tanrının varlığını inkar etmesinin tek sebebi o tanrının kendi kafasında kurguladığı tanrıyla benzeşmemesi. her halukarda bu kişinin bir tanrı algısı vardır. bu algının o kişinin zihninde olması, aslında var oluşun var edenden bağımsız olduğunu aklının kabul etmediğini bu yüzden aklının işin içinden çıkabilmek için bir şekilde ona "ideal bir tanrı" kurguladığını gösterir. kısacası bu arkadaş inançsız değil inkarcıdır.